این پیش‌نمایش براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.
شاید کمتر کسی در زمان عرضه Demon's Soul تصور می‌کرد که این عنوان پایه‌گذار زیرسبکی جدید در دنیای بازی‌ها شود. در طی دو نسل گذشته بازی‌های بسیاری از ویژگی‌های سری سولز بورن الهام‌های متعددی گرفته و حتی عناوین زیادی نیز تحت عنوان سولز کلون به بازار عرضه شده‌اند. Hellpoint: The Thespian Feast یکی از این عناوین است که سعی کرده تا حد مقبولی از المان‌های سری سولز را در خود گنجانده و تغییراتی را نیز در آن‌ها ایجاد کند. این اثر چپتری مستقل از دنیای Hellpoint است که وقایع بعد از بازی اصلی را بیان می‌کند و در اصل به عنوان دمویی برای بازی اصلی به حساب می‌آید.
داستان Hellpoint: The Thespian Feast درباره‌ی جست‌وجوگری است که 50 سال پس از وقایع بازی اصلی به ایستگاه فضایی Irid Nova می‌رسد و می‌بایست با مخاطراتی که در این ایستگاه در انتظار او هستند روبه‌رو شود. داستان بازی به همین سطور خلاصه می‌شود و در طی بازی به جزعلامت‌های دست سبز رنگی که توضیحاتی گنگ را ارایه می‌دهند، شاهد مورد دیگری نیستیم. اگرچه مبهم بودن همیشه بخش جداناپذیری از عناوین سولزلایک هستند، اما این مبهم بودن در Hellpoint: The Thespian Feast به سطحی تقریبا آزار دهنده می‌رسد و سبب می شود تا در طی این تجربه‌ی کوتاه، همواره در رابطه با داستان بازی سردرگم باشید.
اگرچه در زمینه داستانی شاهد عملکرد قابل قبولی نیستیم، اما در بخش گیم‌پلی بازی عملکرد بسیار بهتری از خود به نمایش می‌گذارد. در همان ابتدای بازی می‌بایست از میان سه نوع سلاح در دسترس که نماینگر سه کلاس تقریبا ثابت بازی‌های نقش آفرینی هستند انتخاب کنید. خنجر و مسلسل، سپر و شمشیر معمول و سپر و شمشیر سنگین انتخاب‌های در دسترس هستند. در طی این دمو، اگرچه معدود سلاح‌های دیگری نیز دسترس بودند، اما به دلیل قدرتمندی سلاح‌هایی که بازی در همان ابتدا در اختیار بازیکن قرار می‌دهد، نگارنده مجبور به تغییر سلاح نشد. سیستم چک پوینت‌های بازی دقیقا مشابه با عناوین سولزکلون دیگر عمل می‌کند. با رسیدن به هر چک پوینت، کاراکتر پنجره‌ای به فضا باز می‌کند. در اینجا می‌توانید کاراکتر خود را ارتقا داده، بسته‌های روحی را که در محیط یافته‌اید آزاد کنید، درجه سختی بازی را افزایش یا کاهش دهید و یا چک پوینت‌ها را برای سفر سریع میان آن‌ها به یکدیگر متصل کنید. به مانند عناوین دیگر، در هر چک پوینت سلامتی کاراکتر نیز به طور کامل بازیابی می‌شود. با کشتن دشمنان مختلف و یا جست و جو در محیط می توانید Axion بدست آورید. این‌ها در حکم همان روح‌های قابل جمع آوری در سایر بازی‌های سولز کلون هستند و از آن‌ها می توان برای ارتقا کاراکتر استفاده کرد.
از موارد مشابه Hellpoint: The Thespian Feast با بازی‌های ديگر سخن زياد به ميان رفت، اما اين بازي داراي ويژگي‌هاي منحصر به فرد خود نيز هست. با هر بار مرگ کاراکتر، روح وی جدا شده و در محیطی که در آن کشته شده‌اید می گردد و در صورت مشاهده بازیکن به او حمله‌ور می شود. با کشتن این شبح میزان Axion خوبی به کاراکتر تعلق می‌گیرد. از نکات جالب بازی وجود چرخه شب و خطرناک‌تر شدن دشمنان در دو بازه زمانی است. به مانند حالت بلاد مون در بازی Bloodborne، در این زمان دشمنان تهاجمی‌تر شده، تعداد آن‌ها افزایش می‌یابد و حتی بعضی از رویارویی‌های خاص تنها در این حالت ممکن است.
از دیگر بخش‌های جالب بازی قسمت‌های پلتفرمینگ است که تا حدی تنوع به روند بازی می‌بخشند. در اینجا می‌بایست برای رسیدن به آیتم‌های خاص و یا رفتن به بخش‌های دیگر محیط، با دقت از پلتفرم‌های مختلف پرش کنید. شاید تاکنون و با توجه به مواردی که در این متن ذکر شده است به این فکر بیافتید که با یک سولز کلون بسیار خوب و یا عالی که ویژگی‌های خاص خود را داراست رو به رو هستیم. متاسفانه واقعیت تا حدودی متفاوت از این موضوع است. مشکل اصلی Hellpoint: The Thespian Feast، نحوه پیاده‌سازی ویژگی‌های مختلف آن است. برای مثال بخش پلتفرمینگ به خودی خود نکته مثبتی به شمار می‌رود اما چرخش‌های اعصاب خرد کن دوربین در هنگام پرش، بازیکن را هر بار برای لحظه‌ای گیج می‌کنند.
بخش مبارزات بازی نیز از مشکلات مختلفی رنج می‌برد. برای مثال و برخلاف سایر بازی‌های سولزکلون، تقریبا از همان ابتدا می‌توانید بدون هیچ تفکری و صرفا با فشردن مکرر کلیدهای حمله، به تبادل ضربه با قوی‌ترین دشمنان بازی بپردازید؛ از دیگر موارد زمانی است که یک دفاع ساده، دشمن مقابلتان را برای یک الی دو ثانیه در حالت گیج شده قرار می‌دهد. از دیگر موارد تعجب‌آور برای نگارنده که احتمال برای ایجاد تفاوت با سایر بازی‌های سولزلایک در بازی گنجانده شده است، زنده نشدن دشمنان پیش از مرگ کاراکتر تحت کنترلتان به هیچ نحوی است؛ به این معنی که مخاطب می‌تواند یک منطقه را پاک‌سازی کرده، با برگشتن به چک پوینت سلامتی خود را بازیابی کند و سپس به ادامه پیشروی در محیط بپردازد. این مورد سبب کشته شدن درجه سختی بازی خواهد شد. جدای از مسائل ذکر شده، وقتی با باگ‌ها و گلیچ‌های متعدد رو به رو شوید و زمانی که هوش مصنوعی متوسط دشمنان را ببینید، این‌ها همه و همه باعث مایوس شدنتان خواهد شد.
صحبت باگ‌ها شد. متاسفانه Hellpoint: The Thespian Feast به وضوح به اصلاحات بیشتری نیاز داشته است. کم پیش نمی‌آید که دشمنان بدون حرکت بمانند و حتی ضربات شما بدون هیچ تاثیری از بدن ثابت شده آن‌ها رد شود، یا ناگهان همه بافت های محیط نامرئی شده و شما مجبور شوید با آزمون و خطا در بازی پیش بروید. جدای از این موارد گرافیک بازی نیز از نظر تکنیکی چندان جالب به نظر نمی‌رسد و به هیچ وجه در حد استانداردهای نسل فعلی قرار نداشته، در بهترین حالت خود با بازی‌های نسل هفتم برابری می‌کند. این درباره فیزیک بازی نیز صادق بوده و نحوه تعامل اجسام با کاراکتر و یا خرد شدنشان در اثر ضربات شمشیرتان، کاملا تداعی‌گر یک بازی نسل قبلی است. در زمینه گرافیک هنری اما، بازی قابل قبول‌تر عمل می کند و بازی اگرچه زیبا به نظر نمی‌رسد، اما سازندگان توانسته‌اند اتمسفر مورد نظر خود را تا حد مناسبی ایجاد کنند.
بازبینی تصویری:
ایستگاه فضایی Irid Nova
آرت ورک ثابت باس اصلی در صفحه لودینگ
یکی از چک پوینت های بازی
صفحه ارتقای کاراکتر
روح به جا مانده از مرگ قبلی کاراکتر
به طور کلی Hellpoint: The Thespian Feast عنواني نسبتا خوب و اميدوار كننده است كه جاي پیشرفت زیادی دارد. تجربه این بازی خالی از لطف نیست و چه بسا بتواند مخاطب را به خود علاقه‌مند کند.
دیدگاهتان را بنویسید