نقد و بررسی بازی Hunt: Showdown
"به قلم محمد جواد مجید زاده"
نقد این بازی براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیسگیم نوشته شده است.
پس از ورشکستگی THQ، استودیوهای تحت پوشش این شرکت هرکدام به نوبت به وسیله شرکتهای دیگر خریداری شدند. Vigil Games که سازنده Darksiders بود، در نهایت توسط Crytek خریداری شد و به عنوان شعبه آمریکایی این شرکت، با نام Crtyek USA فعالیت خود را آغاز کرد. در سال 2014 این عنوان برای اولین بار با نام Hunt: Horrors of the Gilded Age معرفی شد و بنا بود تا به عنوانی ادامه دهنده راه Darksiders باشد. اما در نهایت، با تغییر سیاستهای Crytek، بسیاری از کارکنان سابق Vigil Games از Crytek USA خارج شدند و در نهایت در سال 2017، این عنوان، با نام جدید Hunt: Showdown و سبک و سیاقی متفاوت مجددا معرفی شد و نسخه دسترسی اولیه (Early Access) آن در 22 فوریه 2108 بر روی استیم و 29 می بر روی Xbox One عرضه شد. در هفته جاری نیز این عنوان بر روی پلتفرم رایانههای شخصی از حالت دسترسی اولیه خارج شد و به طور رسمی عرضه گردید.
در بسیاری از موارد، Hunt همانند دیگر عناوین سبک بتل رویال است. پیش از شروع بازی باید شکارچی یا (جایزه بگیر) خود را انتخاب کنید. اتفاقات بازی در باتلاقهای لوییزیانای آمریکا و در برهه زمانی اواخر قرن 19 میلادی اتفاق میافتد. اتفاقی ناگوار رخ داده و ساکنین نقشه یا مردهاند، یا تبدیل به هیولاهایی شدهاند که به دنبال چیزی جز مرگ بقیه نیستند. همانند دیگر عناوین بتل رویال، شما به جستوجو در مناطق اطراف میپردازید و با به دست آوردن وسایل مختلف، خود را در موقعیت بهتری برای رویارویی با دیگر بازیکنان و در نهایت برد، قرار میدهید. اما شباهتهای Hunt، تقریبا به همین موارد محدود میشود.
طراحی نقشه بازی و همچنین سیستم حرکت بازیکن بسیار واقع گرایانه انجام شده است. موانعی که بر سر راه بازیکن برای عبور از مناطق مختلف نقشه وجود دارند، مثل حصارهای اطراف مزرعه ها یا رودخانه ها و باتلاق هایی که در جای جای نقشه دیده میشوند، حرکت بازیکن را به شدت محدود میکنند و از این رو، بازیکن را وادار به انتخاب مسیر هایی مینمایند که ممکن است ایده آل و کاملا امن نباشند. همچنین مدت زمان دویدن و ارتفاع پرش محدود بازیکن، جلوی مانور سریع شما را هنگام گیر افتادنتان میگیرد. پیش از ادامه مطلب، ذکر این نکته لازم است که بازی دارای دو مد کاملا متفاوت و با مکانیکهای نسبتا متفاوت از هم میباشد. در ابتدا به مد Bounty Hunt و سپس به مد Quickplay خواهیم پرداخت.
مد Bounty Hunt را میتوان مد اصلی بازی برشمرد؛ چرا که عناصر خلاقانه بسیاری در آن به کار برده شده است و پیشرفت شما در طول بازی، مستقیما بر روی عملکرد شما در این مد تاثیر گذار است و بالعکس. در Bounty Hunt، همانگونه که از نام آن میتوان برداشت کرد، شما به دنبال شکار یک جایزه هستید. این شکار شما، یک هیولای خاص در منطقه ای تصادفی از نقشه است. همچنین در Bounty Hunt، شما باید جایزه بگیرهای خود را استخدام کنید. این کار به وسیله پولی که از بازی کردن با دیگر کاراکترهای موجود خود دارید انجام میشود. هر جایزه بگیر، هنگام خرید دارای سلاح و وسایل خود است و همچنین یک سری ویژگیهای خاص تحت عنوان Traitاست. شخصی سازی بازی شامل سلاح ها، وسایل همراه و همچنین Traitهای شکارچیان شما میشود و از گستردگی و تنوع بالایی برخوردار میباشد. هر شکارچی دارای سیستم پیشرفت میباشد و در کنار این قضیه، خود شما به عنوان بازیکن نیز دارای یک سیستم سطح بندی میباشید.
بر خلاف دیگر عناوین بتل رویال، فارغ از تجربه حاصل از بیشتر بازی کردن، شکارچیهای بهتری که میتوانید به مرور زمان استخدام کنید و ارتقا سطح شکارچیان تحت استخدامتان، به شما کمک خواهد کرد تا در شکارهای پیش روی خود، موفق تر باشید. نکته جالب توجه در مورد شکارچیان و سطح بازیکن (که Bloodline Level نام دارد) این است که از Bloodline Level 10 به بعد، اگر شکارچی شما بمیرد، دیگر در اختیارتان نخواهد بود و هرچه وسیله همراه او بوده است، یا به دست دیگر بازیکنان خواهد افتاد یا در باتلاقهای نقشه برای همیشه دفن خواهد شد. البته این به معنی نیست که اگر بازیکنی دیگر شکارچی و پولی برای استخدام شکارچی نداشته باشد، قادر به بازی نخواهد بود؛ چرا که بین هر ماموریت میتوانید به صورت رایگان تا دو شکارچی سطح پایین با وسایلی غیر قابل فروش استخدام کنید.
وجود مکانیک Permadeath برای شکارچیان، اگرچه به واقع گرایانه تر بودن بازی میافزاید، اما چون برخی از وسایل بازی فقط به وسیله ارز ویژه بازی قابل خریداری هستند و اینها نیز در صورت مرگ شکارچیتان از دست میرود، به نوعی ریسک انجام هر ماموریت و قدم گذاشتن در دنیای بازی را به صورت غیر قابل تصوری بالا میبرد. بازیکنان قادر هستند تا به صورت تک تا سه نفره به تجربه این مد بپردازند. در Bounty Hunt، شما به وسیله امکاناتی که در اختیار دارید به دنبال جایزهتان در نقشه خواهید گشت و سپس میتوانید آنرا خود شکار کنید، یا شکار دیگر شکارچیان را ازآن خود کنید. وجود هدف مشخص برای بازیکنان، این عنوان را بیش از آنکه یک بازی بتل رویال صرف باشد، به یک بازی Survival Horror تبدیل میکند، که در آن صرفا با زامبی های کم هوش طرف نیستید؛ بلکه باید از پس دیگرانی که پشت دستگاه های خود نشستهاند و همانند شما به دنبال یک جایزه هستند نیز برآیید. Hunt: Showdown توانسته با ترکیب کم نظیر دو سبک بتل رویال و Survival Horror با همدیگر، به خوبی بازیکن را تحت تاثیر قرار دهد.
بر خلاف دیگر عناوین بتل رویال، شما هر زمان که بخواهید، میتوانید با رساندن خود به مناطق خروج نقشه (Extraction Zone)، خودتان را به همراه هر غنیمتی که بدست آورده اید نجات دهید؛ چراکه در Hunt، هدف نهایی زنده ماندن برای روزی دیگر مردن است! نکته دیگر در مورد هر سناریو این است که هر راند بازی دارای زمان محدود یک ساعته است. Gunplay و هندلینگ سلاحها در بازی به شدت آهسته و سخت است. در Hunt، هر شلیک به معنای واقعی کلمه، ارزش دارد و ممکن است تا پایان 10 ثانیه ای که طول میکشد اسلحه تک تیر خود را مجددا پر کنید، زنده نمانید. در عین حال همانطور که پیشتر ذکر شد، سیستم حرکت کاراکترها به صورتی طراحی شده که امکان حرکتهای فوق العاده سریع را از بازیکن میگیرد و با پریدن به اطراف نمیتوانید از چنگال مرگ و شلیکهای مرگبار دشمنانتان بگریزید.
ارتباط با دیگر بازیکنان هم از طریق صوت و هم از طریق چت متنی قابل انجام است. نکته جالب توجه در مورد چت صوتی بازی این است که فاصله شما از یارتان بر روی صدایی که از او میشنوید تاثیر دارد و همچنین صحبت کردن نزدیک دشمنان، میتواند موقعیت شما را لو دهد؛ چرا که آنها نیز قادرند صدای شما را به خوبی بشنوند. سکوت میان هم تیمی ها هنگام عبور از مزارع ذرت، مخفی شدن در اصطبلها، عبور از باتلاقها و اینگونه لحظات نفسگیر که زیاد هم اتفاق میافتند، زیبایی بازی را دو چندان میکند.
Hunt: Showdown همانقدر که برروی جنبه PvP سبک بتل رویال تاکید دارد، عناصر PvE را نیز در خود جای داده است؛ بر خلاف دیگر عناوین نامدار بتل رویال که محیط اطرافتان، فقط محلی برای گشت و گذار و لوت کردن است و قرار نیست تا آزاری به شما برساند، در Hunt باید مراقب صدای پایتان، زنجیر آویزان به دیوار اصطبل، شیشههای خرد شده کف زمین، دسته کلاغها و لاشه اسبهای از وسط نصف شده، اما زنده و شیهه کش باشید. البته نه فقط به خاطر اینکه شاید بازیکن دیگری موقعیت شما را متوجه شود، بلکه باید نگران موجودات منزجر کننده و از ریخت افتاده ای هم باشید که از هر گوشه تاریکی ممکن است به شما حمله کنند؛ موجودات متنوعی که از راههای بسیاری میتوانند به شما حمله کنند و به راحتی نیز دست از سرتان بر نمیدارند.
صداگذاری بازی، خالی بودن محیط از حیات و هراس حاکم بر جو را به زیبایی به بازیکن منتقل میکند. از موسیقی زیبای منوی بازی گرفته تا فریاد های هیولاهایی که در یک اصطبل با نفرت هرچه تمام به شکارچیان حمله میکند و از صدای وزش باد در علفزارهای لوییزیانا گرفته تا صدای کشیده شدن قلاب Butcher بر روی زمین که به دنبال سر شکارچیان و شکار کردنشان میگردد، همگی به زیبایی هرچه تمام در بازی پیاده شدهاند. محیط بازی نیز به خوبی حس ویرانی مخوفی که در پیش زمینه بازی اتفاق افتاده است را به بازیکن منتقل میکند. ساختمانهای ویران، خانههای تاریک، علفزارهای به ظاهر خالی و غیره و غیره، به زیبایی هرچه تمام تر، بازیکن را تحت تاثیر خود قرار میدهند. البته باید گفت که بهینه سازی گرافیکی متوسط بازی و زمانبر بودن رندرینگ بافتها، زیبایی بصری بازی را تحت تاثیر قرار داده است. همچنین، افت فریم بازی حتی در محیطهای خلوت، گهگاهی به چشم میخورد. با اینحال، نورپردازی محیط بازی بسیار عالی کار شده است.به طور کلی، مد Bounty Hunt این عنوان، عملا زندگی High-Risk, High-Reward یک جایزه بگیر که از شانس بدش در میان یک جهنم آخرالزمانی گیر افتاده است را به زیبایی به تصویر میکشد.
و اما مود Quickplay. این مد بازی بیشترین شباهت را به دیگر عناوین بتل رویال دارد، با این تفاوت که که نیازی به استخدام شکارچی در آن ندارید و فقط میتوانید ظاهر شکارچیتان و یک اسلحه برای شروع بازیتان انتخاب کنید. همچنین، مدت زمان این مد محدود تر و 15 دقیقه است. ماموریت شما این است تا چهار Rift را ببندید، و در نهایت تا آخر زمان 15 دقیقه زنده بمانید. اگر موفق به این کار شوید، میتوانید شکارچی ای که نجات داده اید را بعدا استخدام کنید.
فارغ از هدف، مدت زمان و سیستم استخدام متفاوت، بقیه موارد کاملا شبیه Bounty Hunt هستند و شما همچنان در خطر شکار شدن به وسیله دیگر شکارچیان و یا هیولاهای موجود در دنیای بازی قرار دارید. همچنین، این مد فقط به صورت تک نفره قابل تجربه است. سازندگان با قرار دادن Quickplay در کنار Bounty Hunt، هم توانسته اند طرفداران بتل رویال صرف را راضی نگه دارند، هم راهی کم خطر و در عوض پر سود برای بدست آوردن شکارچی، ادوات مختلف و بالابردن سطح Bloodline در اختیار بازیکنان قرار بدهند.
بازبینیتصویری:
نمایی از Inventory بازیکن
محیط نمناک و تاریک بازی به خوبی جو آخرالزمانی را به بازیکن منتقل میکند
با استفاده از Dark Sight میتوانید موقعیت جایزه بگیرهایی که Bounty را در اختیار دارند به صورت رعد و برق مشاهده کنید.
نمایی از رندرینگ ضعیف و نامناسب عناصر محیط
نگذارید حبابهای بی آزار سطح آب شما را گول بزند؛ چراکه هیولایی مخوف در زیر آن منتظر شماست!
نکات مثبت:
اتمسفر فوق العاده
تلفیق زیبای عناصر PvP و PvE با یکدیگر
سیستم حرکت متعادل که خشکی بیش از حد Gunplay بازی را قابل تحمل تر میکند
تنوع بالای سلاحها و وسایل
تاثیر گذاری مستقیم و عینی پیشرفت شما در بازی در مراحل آینده
نکات منفی:
خشکی بیش از حد مبارزات با سلاحها
تاخیر قابل توجه در رندر شدن بافتها
افت فریم حتی در مناطق خلوت
سخن آخر: Hunt: Showdown با تلفیق حال و هوای وسترن و آخرالزمانی خویش با سبک بتل رویال، و همچنین پیوند زدن عناصر PvE با جنبه PvP این سبک و هدفمند کردن اقدامات بازیکن در هر راند از بازی، نه تنها توانسته است تا عنوانی درخور توجه و منحصر به فرد در این سبک باشد، بلکه توانسته تا با پر کردن خلاء موجود در این سبک با ماموریتهای مختلفش، قدمی رو به جلو در سبک بتل رویال باشد. با این حال Gunplay مشقت بار و آهسته بازی، این عنوان را مورد پسند هرکسی نخواهد کرد.
Verdict
By a seemingly well-done combination of PvE and PvP elements, Crytek has done a great job in depicting the risky life of a bounty hunter, stuck in a post apocalypse in late 1890s. Realistic combat and the astonishing atmosphere of Hunt: Showdown provide a great opportunity for players who want to experience survival horror and battle royale together, like no other game. However, relatively clunky gunplay and somehow poor graphical optimization are two things that prevent this game from becoming a masterpiece
Final Score: 8.5 out of 10