نقد و بررسی بازی My Friend Pedro

نقد و بررسی بازی My Friend Pedro

"به قلم پرهام آقاخانی"

سال‌ها پیش، ساخته شدن یک بازی رایانه‌ای توسط یک تیم کوچک، اصلا باور کردنی نبود و نمی‌توانست به نتایج خوبی منتهی شود. اما اکنون و به لطف ساخت و عرضه شدن بازی‌های مستقلی همچون Undertale و Cave Story، ثابت شده که حتی یک نفر هم می‌تواند تا با داشتن دانش و تجربه‌ی کافی، عنوانی را بسازد که عناوین AAA را هم خجالت زده کند. My Friend Pedro هم یکی از همین بازی‌هاست؛ عنوانی که تمام آن فقط توسط یک نفر و در طول 4 سال توسعه یافته و به قدری خوش ساخت، جذاب و هیجان انگیز است که حتی بازی‌های بزرگ این صنعت را که توسط چند صد نفر ساخته شده‌اند را هم با فاصله پشت سر می‌گذارد.

My Friend Pedro در حقیقت یک عنوان کاملا جدید نیست؛ بلکه نسخه‌ای ارتقا یافته از عنوانی ساخته شده با همین نام است که توسط نرم افزار Flash توسعه یافته بود و سال‌ها پیش بر روی وب سایت‌های آنلاینی مثل Newgrounds قرار گرفت. نسخه‌ای که اکنون در اختیار داریم، درست همانند آن عنوان از داستان خاصی بهره نمی‌برد و صرفا دلیلی برای شروع به قلع و قمع کردن دشمنان را به شما ارائه می‌کند. اما نکته‌ی جالب اینجاست که علیرغم وجود نداشتن یک داستان کامل، بازی موفق شده که روند غیر قابل پیش بینی‌ای را ارائه دهد و بازیکن را مداوما غافلگیر کند. در نتیجه، هر وقت که فکر می‌کنید دیگر چیز دیوانه واری برای نشان داده شدن وجود ندارد، ناگهان بازی مورد بعدی را رو می‌کند و یا موضوعاتی را برملا می‌کند که اصلا انتظار آن‌ها را نداشتید. از سویی دیگر نیز این پدرو است که با سخنانش مداوما همه چیز را به مسخره می‌گیرد؛ از آن گفته‌های احمقانه که عنوان می‌کنند بازی‌ها باعث خشن شدن افراد می‌شوند گرفته تا انتقاد از ازدیاد مراحل مربوط به فاضلاب در بازی‌ها یا حتی متلک پراندن به Haterهای اینترنتی.

ولی خب، کسی برای داستان به سراغ این عنوان نمی‌آید، چون که جاذبه‌ی اصلی آن در گیم پلی نهفته شده است و خوشبختانه همان طور که انتظار می‌رفت، بازی از این نظر واقعا معرکه است. گیم پلی این بازی از نظر نوع آن، بسیار شبیه به سایر بازی‌های شوتر دو بعدی و مخصوصا عنوان معروف Shadow Complex است. شما در طول مراحل می‌توانید به 5 اسلحه‌ی مختلف (کلت، Uzi، شاتگان، Rifle و اسنایپر) دسترسی داشته باشید و با استفاده از آن‌ها و یا با شلیک به عوامل محیطی‌ای همچون سطوح قابل تخریب، بشکه‌ها و منابع بنزین به جای درگیری مستقیم، دشمنان را از بین ببرید. اما تفاوتی که My Friend Pedro با سایر بازی‌های این ژانر دارد، این است که شخصیت اصلی از نظر فیزیکی به شدت تواناست و عملا یک ماشین کشتار آکروباتیک به شمار می‌رود.

در My Friend Pedro، شخصیت اصلی نه تنها از توانایی Bullet Time برای کند کردن زمان استفاده برخوردار است، بلکه همچنین قادر است تا خیلی راحت بر روی زمین و هوا به انجام حرکات نمایشی بپردازد. حتی اگر بخواهید، می‌توانید تا با انتخاب یکی از اسلحه‌های Dual-Wield (کلت و Uzi) به دو هدف به صورت همزمان شلیک کنید. چنین مواردی باعث شده‌اند تا توان تهاجمی بازیکن به شدت بالا برود. در نتیجه، چگونگی درگیر شدن با دشمنان به خودتان بستگی دارد. می‌توانید از فاصله‌ی نزدیک و با استفاده از حالت Dual-Wield یا با لگد زدن به دشمنان حمله کنید و یا اگر میزان جانتان کم است و نمی‌خواهید ریسک کنید، آن‌ها را از راه دور و با استفاده از نارنجک و اسنایپر از پای در بیاورید. حتی اگر بخواهید و امکانش هم وجود داشته باشد، می‌توانید ماهیتابه‌ای را که در اوایل مرحله پیدا کرده‌اید را تا انتهای مرحله با خودتان حمل کنید و با منحرف کردن شلیک‌هایتان توسط آن به نابود کردن دشمنان بپردازید.

درست است که نحوه‌ی انجام تمام این کارها در نگاه اول فوق العاده سخت و تا حدی هم نامفهوم به نظر می‌آید، ولی این موضوع به این خاطر است که جملات نمی‌توانند گویای میزان سادگی یادگیری این توانایی‌ها و جذابیت استفاده از آن‌ها باشند. فقط کافیست که مدتی به انجام بازی بپردازید تا حسابی در آن حرفه‌ای شده و به ناگهان کارکترتان را در حال معلق زدن در آسمان و شلیک به هدف‌های مختلف در آن واحد ببینید. اینجاست که جذابیت بازی چندین برابر می‌شود و به لطف آلبوم موسیقی استثنایی و فوق العاده‌ی بازی، این هیجان خالص است که به صورت مستقیم به سمتتان سرازیر می‌شود. البته بازی پایش را از این هم فراتر می‌گذارد و در طول گیم پلی، بارها طراحی و نوع مراحلش را تغییر داده و موارد مختلفی از قبیل مبارزه بر روی موتور سیکلت در بزرگراه به سبک جان ویک، و یا مبارزه در حین سقوط آزاد از بالای یک ساختمان را پیش رویتان قرار می‌دهد که هیجان آن را حتی بیشتر از قبل می‌کنند. البته تمام این تغییرات ممکن است به مذاق یک سری از کاربران خوش نیاید.

مراحل بازی در ابتدا تنها بر روی کشتن دشمنان تمرکز دارند. اما هر چقدر بیشتر در این عنوان پیشروی می‌کنید، کم کم طراحی مراحل به سمت و سویی می‌رود که تمام توانایی‌های شما در انجام فعالیت‌های مختلف را به چالش بکشد. در نتیجه با مراحلی روبرو خواهید شد که مهارت شما در پلتفرمینگ و دوری کردن از مبارزه با تجهیزات مکانیکی دشمن، یا حل معما در کنار مبارزه را خواهند سنجید. این مورد به راحتی می‌تواند باعث عدم رضایت آن دسته از کاربرانی شود که درگیری با دشمنان را بیشتر می‌پسندند. ولی از بعضی لحاظ، عامل مهمی بر پیشرفت بازیکن نیز محسوب می‌شود.

دلیل این امر نیز این است که استفاده درست و بجا از حرکات آکروباتیک و توانایی‌های کارکتر اصلی، نه تنها نقش مهمی در تعیین سرنوشت مبارزات دارد، بلکه مستقیما به سیستم امتیاز دهی بازی نیز مربوط است. مبارزات در مراحل انتهایی بازی و مخصوصا باس فایت پایانی، به شدت سخت و چالش برانگیز شده و تمامی مهارت‌های بازیکن در استفاده از مکانیک‌های مختلف را طلب می‌کنند. در نتیجه، توانایی بازیکن در تعویض مداوم هدف‌های ثانویه، استفاده درست از حرکت جاخالی دادن برای دفع گلوله‌ها و همچنین استفاده‌ی درست از Bullet Time به شدت به چالش کشیده می‌شود. از طرفی دیگر، برای به اتمام رساندن مراحل بازی با Rankهای بالا، بازیکن می‌بایست علاوه بر استفاده از حرکات نمایشی، از ضربه خوردن جلوگیری کرده و سرعت بالایی نیز در طی کردن موانع مراحل داشته باشد و اینجاست که اهمیت نیاز به ارتقای توانایی‌های پلتفرمینگ بازیکن ممشخص می‌شود.

با این حال، شاید تنها مشکلی که در این بین وجود داشته باشد، مدت زمان کوتاه بازی باشد. My Friend Pedro عنوان طولانی‌ای نیست و می‌توان آن را در 4 ساعت یا حتی کم‌تر، به پایان رساند. از آن جایی هم که ذات بازی به صورت یک عنوان Score Attack شکل گرفته است، این عنوان در حال حاضر دارای هیچ بخش اضافه و یا مورد قابل بازگشایی‌ای نیست. بنابراین تنها کاری که می‌توان پس از اتمام بازی انجام داد، تکرار مجدد مراحل بر روی درجه سختی‌های بالاتر و یا برای دریافت امتیازات بالاتر است.

در بحث فنی نیز باید گفت که با عنوان بهینه‌ای سروکار داریم. هرچند که بازی در هنگام عرضه از یک سری مشکل Stuttering و Frame Dropهای متعدد رنج می‌برد که به خاطر برخی موارد مربوط به سرعت فریم و قفل بودن آن بر روی 60 FPS به وجود آمده بودند. اما در حال حاضر و با پچ‌های عرضه شده در شاخه‌ی آزمایشی، نه تنها کیفیت اجرایی بازی بهبود بسیار زیادی پیدا کرده است، بلکه حتی میزان حداکثر سرعت فریم آن نیز به طور کامل Unlock شده است و بازیکنان می‌تواند تا از بین سرعت فریم‌های مختلف، آن موردی که با Refresh Rate مانیتورشان سازگار است را انتخاب کنند. در نتیجه اگر می‌خواهید در زمان نگارش این نقد به تجربه‌ی بازی روی PC بپردازید، نباید استفاده از پچ‌های شاخه‌ی آزمایشی را فراموش کنید.

بازبینی تصویری:

(: My Friend Pedro really makes you FEEL like Deadpool

My Friend Pedro really makes you FEEL like John Wick 😀

بعد از اتمام هر مرحله، یکی از فعالیت‌های شما به صورت تصادفی انتخاب شده و امکان ذخیره سازی آن به صورت GIF در اختیارتان قرار می‌گیرد.

گیمرهای واقعی می‌دانند که دریافت مقادیر بسیاری از تجهیزات به صورت ناگهانی چه معنی‌ای دارد…

نکات مثبت:

گیم پلی به شدت جذاب و سرگرم کننده

موسیقی‌های عالی

استایل گرافیکی مناسب و رنگارنگ

تنوع مناسب در مراحل

امکان ذخیره سازی لحظاتی از گیم پلی به صورت GIF

برخی ریزکاری‌های جالب

نکات منفی:

برخی مشکلات فنی

برخی از مراحل به مذاق عده‌ای خوش نخواهند آمد

مدت زمان بازی و محتویات آن ممکن است برای عده‌ای کافی نباشد

سخن آخر: شاید میزان محتویات My Friend Pedro و مدت زمان آن برای عده‌ای از کاربران کم باشد، اما هیچ کس نمی‌تواند منکر جذابیت بی حد و حصر آن شود. اگر از شوترهای واقع گرایانه و جدی فعلی خسته شده‌اید و به دنبال راهی برای خوش گذراندن هستید، My Friend Pedro در حال حاضر بهترین گزینه است.

Verdict

While My Friend Pedro might be short or lacking for some users, no one can deny its limitless excitement and how much fun it is to play. If you're tired of all the current realistic & serious shooters and just want to have some fun, My Friend Pedro is the best option

Final Score: 9 out of 10