تجربه ما از دمو بازی System Shock Remastered

تجربه ما از دمو بازی System Shock Remastered

"به قلم محمدجواد مجیدزاده"

در تاریخ بازی‌‌های ویدئویی، عناوین زیادی وجود دارند که الهام بخش بسیاری از بازی‌‌های امروزی بوده‌اند؛ عناوینی که سبک‌‌های جدیدی را پایه‌گذاری کرده، و یا المان‌‌هایی به سبک فعلی خود اضافه کرده‌اند که به بخشی جدایی ناپذیر از آن سبک بدل شده است. برخی عناوین نیز، استانداردهای موجود را عوض کرده و مسیر بسیاری از عناوین دیگر را تغییر داده‌اند. عنوان System Shock که اولین بار در سال ۱۹۹۴ عرضه شد، یکی از این عناوین انقلابی است؛ عنوانی که نه تنها مکانیک‌‌های تازه‌‌ای به عناوین تیراندازی اول شخص—به خصوص عناوین تیراندازی اول شخص علمی-تخیلی—اضافه کرد، بلکه بستری فراهم کرد برای پدیدآمدن شاهکار‌‌هایی همچون Half-Life، Deus Ex و BioShock. عناوینی به مراتب شناخته شده‌تر که به گفته سازندگانشان، مدیون System Shock هستند. از جمله خدمات بارز System Shock می‌توان به ترویج گیم‌پلی Emergent اشاره کرد؛ سبکی از گیم‌پلی که در آن با وجود اینکه بازی دارای قوانین و محدودیت‌‌های مشخص است، بازیکن محدود به دنبال کردن "فقط یک راه" برای رسیدن به هدف نهایی‌اش نیست. چیزی که به زبان ساده، امروزه از آن با نام "آزادی عمل" یاد می‌شود.

حال بیشتر از ۲۰ سال از عرضه اولین نسخه System Shock گذشته است. امتیاز انتشار این سری توسط Nightdive Studios خریداری شده و این شرکت ابتدا در سال 2016، خبر از این داد که قرار است تا Remakeای از این عنوان در سال ۲۰۱۷ عرضه کند. عرضه بازی بعدا به سال ۲۰۱۸ موکول شد و سپس برای مدتی، توسعه بازی متوقف شد. موتور بازی که ابتدا قرار بود Unity باشد و حتی دمویی از نسخه آلفای آن نیز منتشر شده بود، به Unreal Engine 4 تغییر کرد و در نهایت Nightdive اعلام کرد که این عنوان در تاریخی نامعلوم در سال ۲۰۲۰ میلادی منتشر خواهد شد. حال اما مجدداً دمویی یک مرحله‌‌ای از بازی ولی با موتور جدید منتشر شده است و قرار است تا با در نظر گرفتن این دمو، نگاهی داشته باشیم بر بازسازی System Shock.

داستان بازی، همانند نسخه اصلی، با بیدار شدن شما به عنوان یک هکر، از کمایی ۶ ماهه آغاز می‌شود. پیش از این، شما طی یک ماموریت مخفیانه به Citadel Station فرستاده شده بودید تا پروتکل‌‌های اخلاقی هوش مصنوعی ایستگاه یعنی SHODAN را از بین برده و در ازای این کار، تمامی سوابق خلافکاری‌های گذشته‌تان پاک شده و به شما یک ایمپلنت عصبی رده نظامی داده شود. حال، بهبودی از جراحی کاشت ایمپلنت حاصل شده و شما گشت و گذار خود در ایستگاه را آغاز می‌کنید. ایستگاهی که هم اکنون مأمن موجودات جهش یافته و سایبورگ‌‌های مجددا برنامه‌ریزی شده و کسی جز SHODAN کنترل آنها را در دست ندارد. با اینکه به نظر می‌رسد تغییر مشخصی در داستان نسخه اصلی ایجاد نشده است، نحوه روایت داستان و ارائه برخی از اطلاعات تغییر کرده است. همچنین در مقایسه با دموی Unity بازی، دیالوگ‌‌های آن نیز دستخوش تغییراتی شده‌اند.

به محض ورود به دنیای بازی، اولین چیزی که نظر ما را به خود جلب می‌کند، ظاهر جدید و در عین حال قدیمی محیط بازی است. با اینکه بازی با موتور امروزی در دست ساخت است و از نظر بصری چیزهای زیادی برای گفتن دارد، طراحی محیط‌‌های بازی همچنان حالت پیکسلی و قدیمی خود را حفظ کرده است. نورپردازی بازی، سایه‌‌ها و همچنین طراحی جدید برخی از بافت‌‌ها، موجب می‌شود تا بازی ظاهری مدرن داشته باشد و در عین حال، طراحی مربعی شکل اجزای محیط و مملو بودن تقریباً همه جای بازی از این مربع‌‌ها، موجب می‌شود تا ظاهر قدیمی بازی نیز حفظ شده باشد. همچنین، یکی از چشمگیر‌ترین تغییرات این بازسازی نسبت به نسخه اصلی، موسیقی بازی است؛ موسیقی بازی از حالت رترو و قدیمی به نوعی Ambience مرموز تغییر کرده که با بازی‌های هم‌رده و امروزی این سبک در یک راستا است.

همانند نسخه اصلی، با جست و جو در Citadel و گشتن اجساد و دشمنان می‌توانید آیتم‌‌های مختلف را پیدا کرده و آنها را در Inventory خود حمل کنید. مأموریت‌‌های شما در قالب Audio Logهایی که هرچند بار بخواهید می‌توانید آنها را از Journal خود بشنوید به شما گوشزد خواهند شد و علامت مشخصی روی نقشه به عنوان هدف شما وجود ندارد. محیط بازی، همانند یک هزارتو در برابر شما قرار خواهد گرفت و برای رسیدن به هدف، راه‌‌های مختلفی وجود خواهد داشت.

پازل‌‌های مختلفی در بازی وجود دارند که حل کردن آنها، مسیر‌‌های جدیدی را در دسترس شما قرار خواهد داد. برای کشتن دشمنان نیز وسایل مختلفی در اختیار خواهید داشت؛ از مواد منفجره و سلاح گرم گرفته، تا یک لوله فولادی. منابع موجود در بازی محدود هستند؛ از میزان سلامتی – که خودبه‌خود پر شونده نیست – و انرژی گرفته، تا مهمات برای سلاح. دشمنان بازی از هوش مصنوعی بالایی برخوردار نیستند، اما از دقت شلیک بالایی برخوردار هستند.

با اینکه در نگاهی کلی می‌توان به این بازی به عنوان یک بازسازی موفق امیدوار بود، مقایسه محتوای کنونی بازی با دموی نسخه Unity به شدت نگران کننده است. نه تنها بخش‌‌های کلی بازی همانند نورپردازی، با پسرفت قابل توجهی مواجه شده‌اند، بلکه جزئیات نیز به باد فراموشی سپرده شده‌اند. از میزان تخریب پذیری محیط‌‌ها و دشمنان بازی گرفته، تا تعاملاتی ساده همچون استفاده از Surgery Station؛ همه اینها نسبت به نسخه Unity بازی، با افت شدید کیفیت و محتوا مواجه شده‌اند و این امر نگران کننده است. اگرچه، به عنوان یک بازسازی از بازی‌‌ای که بیشتر از ۲۰ سال عمر دارد، حفظ سبک و سیاق قدیمی امری مطلوب به نظر می‌رسد، اما کم کاری‌‌هایی که در بخش‌‌های ذکر شده دیده می‌شود، نسبتاً بی ربط به حفظ قدمت بازی می‌آیند. اگر هدف از بازسازی چنین عنوان بزرگی، بخشیدن ظاهری جدید و تغییر برخی مکانیک‌‌ها به منظور پذیرفتنی‌تر شدن بازی برای بازیکنان امروزی است، نبود و حذف جلوه‌‌های بصری‌ای که می‌توانند تجربه بازی را واقع گرایانه‌تر کنند، بیشتر جنبه سهل انگاری دارد. همچنین بازی به شدت از عدم بهینه بودن و افت فریم‌‌های پی در پی رنج می‌برد.

بازسازی System Shock قرار است تا پس از کش و قوس‌‌های فراوان، امسال عرضه شود. با توجه به نسخه آلفای بازی، با بازسازی‌‌ای روبرو هستیم که به ریشه‌‌های عنوان کاملا پایبند است و سعی کرده است تا با حداقل تغییرات در هسته گیم‌پلی، عنوانی مورد پسند بازیکنان امروزی باشد. با این حال، اگر کمی ریز‌تر شویم و دستاوردهای بازی با موتور جدیدش را نسبت به بازسازی اولیه مقایسه کنیم، می‌توان به موفق بودن بازی، به خصوص نزد طرفداران قدیمی و پروپا قرص بازی که اخبار بازسازی را از ابتدا دنبال می‌کرده‌اند، مشکوک بود. اما، این بازسازی، همچنان آن جوهره خاص System Shock اصلی را در وجود خود دارد و می‌توان امیدوار بود تا نسخه نهایی بازی، حداقل از نظر گیم‌پلی، جایگاه حقیقی خود را در میان بازسازی‌‌های موفق بدست آورد.

بازبینی تصویری:

نگاهی به فضا، از داخل Citadel Station؛ نورپردازی بازی، چشم‌نواز به نظر می رسد.

نمونه ای از پازل‌های موجود در بازی

نمایی از نقشه هزارتو مانند فقط یک طبقه از Citadel Station

نمایی از محیط بازی که علی‌رغم گرافیک جدیدش، همچنان ظاهر قدیمی پیکسلی خود را حفظ کرده است.