Menu

نقد و بررسی بازی Signs of the Sojourner

نقد و بررسی بازی Signs of the Sojourner

جهان دیالوگ‌های کارتی

“به قلم مهدی داوری”

این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.

Signs of the Sojourner اولین اثر استودیو Echodog Games است که به عنوان یک بازی مستقل تجربه جدیدی در گیم‌پلی را به گیمرها ارائه می‌دهد ولی این بازی نشان داد که تجربه‌های جدید نیاز به بلند پروازی و در عین حال واقع بینی و برنامه ریزی نیز دارند. همان طور که گفته شد، Signs of the Sojourner یک اثر بلند پروازانه است که قصد دارد تا با خلاقیتی که در گیم‌پلی خود قرار داده است، مخاطب را جذب کند. ولی متاسفانه سازندگان بازی مسیر اشتباهی را رفته‌اند و Signs of the Sojourner در بخش‌های بسیار زیادی تبدیل به یک اثر دفرمه شده است که گاهی شما را به تحسین وا می‌دارد و گاهی با تمامی توان آزارتان می‌دهد.

داستان Signs of the Sojourner در مورد پسری است که شما نقش آن را برعهده دارید. او مثل مادر خود عاشق سفر کردن و کسب تجربه‌های جدید است و به همین دلیل همراه یک کاروان به دل جاده می‌زند و به شهرهای مختلف سفر می‌کند. در هر شهر شما با افراد مختلفی مواجه می‌شوید که باید با آن‌ها صحبت کنید. اگر بتوانید با موفقیت با شخصیت‌های دنیای بازی صحبت کنید، می‌توانید اطلاعات بسیاری از شهرهای دیگر کسب کرده و وسایل گوناگونی را به عنوان هدیه بدست بیاورید که در انتهای سفر آن‌ها را در شهر خود به فروش می‌رسانید.

شاید پلات کلی Signs of the Sojourner در چند خط خلاصه شود ولی قصه گویی آن—همان طور که از روند بازی انتظار می‌رود—در دل دیالوگ‌ها جریان دارد. داستان Signs of the Sojourner پیچیده نیست، عمق چندانی ندارد و قرار نیست هر لحظه شما را هیجان زده کند، ولی با این حال داستان آن شما را اذیت نمی‌کند. در عوض سیر خود را طی می‌کند و مثل یک کودک آرام آرام رو به جلو قدم بر می‌دارد. وجود شخصیت‌های مختلف در بازی بسیار هیجان انگیز است. شما در هر شهر حداقل با ۱ یا ۲ فرد جدید آشنا می‌شوید که ویژگی‌های شخصیتی خود را دارند و این مسئله باعث می‌شود تا گفتگو با این شخصیت‌ها دستخوش تغییر شود. وجود شخصیت‌های مختلف یکی از جذاب‌ترین بخش‌های داستان Signs of the Sojourner است که شما را علاقه‌مند می‌کند تا همچنان به سفر خود ادامه بدهید و با افراد جدیدی آشنا شوید.

اتمسفر Signs of the Sojourner آرامش بخش است و سعی شده تا به نحوی فضا سازی انجام شود که شما به معنای واقعی کلمه یک سفر لذت بخش را تجربه کنید؛ البته سفری که در کنار گیم‌پلی ناقص و نامتعادل خود، به یک زجر تبدیل شود. داستان Signs of the Sojourner در کنار گیم‌پلی آن معنا پیدا می‌کند و توضیح گیم‌پلی کلی آن به دلیل ماهیت تازه و خلاقانه‌اش ممکن است کمی سخت باشد. شما در بازی همواره در حال گفتگو با افراد مختلف هستید و برای آن که بتوانید با دیگران صحبت کنید، باید با استفاده از دِک کارت‌های خود استفاده کنید. هر کارت دارای ۳ بخش است: ۲ بخش که در چپ و راست کارت با یک شکل هندسی مشخص شده است و یک بخش دیگر که آیکونی در وسط برخی از کارت‌ها است و به نحوی قابلیت آن‌ها محسوب می‌شود.

شما برای آن که بتوانید با شخصی در بازی صحبت کنید، باید کارتی را بازی کنید که از نظر شکل با کارت قبلی مطابقت داشته باشد. البته این تطابق تنها در یک بخش کارت است یعنی شما باید بتوانید زنجیره‌های مختلفی را به وجود بیاورید. به عنوان مثال در شروع بازی یک کارت رو شده است و شما باید کارتی را انتخاب کنید که، شکل هندسی سمت چپ آن، با شکل هندسی سمت راست کارت قبلی جور باشد. هر شخصیت با توجه به شرایط بازی به شما امکان خطا می‌دهد و از سوی دیگر برای انجام یک دیالوگ موفق باید تعداد مشخصی از این زنجیره‌ها را ایجاد کنید. گیم‌پلی Signs of the Sojourner به نحوی است که می‌تواند حتی یک بُردگیم حرفه‌‌ای را به وجود بیاورد.

در این نقد باید بخش بسیار زیادی را به بررسی گیم‌پلی Signs of the Sojourner بپردازم و در مورد نقاط ضعف و قدرت آن صحبت کنم. گیم‌پلی این بازی را می‌توان به ۲ بخش صحبت با دیگران و حرکت بین شهرهای مختلف تقسیم کرد که هر یک دارای ویژگی‌های مختلفی است. شما در طول بازی ۵ بار به سفر خواهید رفت و در آخر به شهر باز می‌گردید و پس از اتمام ۵ سفر، بازی به پایان خواهد رسید. در وهله اول باید گیم‌پلی Signs of the Sojourner را در بخش دیالوگ‌ها یک ایده جاه طلبانه در نظر گرفت، زیرا چنین گیم‌پلی تا به حال به این نحو امتحان نشده بود و این بازی مسیر تازه‌‌ای را شروع کرده است. باید به خاطر چنین آغازی به این بازی و سازندگان آن تبریک گفت ولی وجود مشکلات گوناگون در گیم‌پلی باعث می‌شود تا بازی هر چه جلوتر می‌رود، آزار دهنده‌تر باشد.

بازی شما را قدم به قدم با مکانیزم‌های گیم‌پلی آشنا می‌کند و احساس می‌کنید که قرار است یک روند ساده گیم‌پلی را در پیش بگیرید. هر چه جلوتر می‌روید، انتظار دارید که بازی سخت‌تر از قبل شود ولی این سختی به جای روند خطی، یک روند لگاریتمی گرفته. به طور مثال، ناگهان شما خود را با شخصیتی مواجه می‌بینید که هیچ کارت مشترکی برای صحبت کردن با او ندارید. این موضوع هیچ ارتباطی با شیوه بازی گیمر ندارد، چراکه بازی ناگهان شما را با آیکون‌های جدیدی در کارت‌ها مواجه می‌کند که در هیچ یک از شهرهای قبل آن‌ها را نمی‌توانستید بدست بیاورید. این یعنی بازی به عمد قصد دارد تا برخی از دیالوگ‌های شما را از بین ببرد که واقعاً هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد. این مشکل در سفر اول در شهرهای ابتدایی، در سفر دوم در شهرهای بعدی و همین طور تا انتهای بازی ادامه پیدا می‌کند.

اگر بخواهیم به دنبال علت چنین مشکلی در گیم‌پلی بگردیم، باید گفت که سازندگان Signs of the Sojourner حجم بسیار زیادی از آیکون‌ها را در بازی قرار داده‌اند و در دِک محدود شما به هیچ نحوی شما نمی‌توانید تمامی این کارت‌ها با آیکون‌های مختلف را قرار بدهید. آن چه مشخص است بروز چنین مشکلی در گیم‌پلی این بازی می‌باشد ولی برای پاسخ به این که چنین مشکلی عمدی بوده یا به صورت غیر عمدی رخ داده، نمی‌توان اظهار نظر قطعی کرد. یکی دیگر از مشکلات این بخش آن است که پس از اتمام یک گفتگو با موفقیت، شما می‌توانید از بین کارت‌های شخصیتی که با او صحبت کردید، یک کارت را با کارت‌های دست خود تعویض کنید. مشکلی در این بخش وجود دارد این است که شما حتما باید این کار را انجام بدهید که ممکن است نتیجه آن از دست دادن یک کارت با قابلیت خود و بدست آوردن یک کارت معمولی باشد.

در همین بخش گیم‌پلی ولی باید به قابلیت‌های جذاب کارت‌ها اشاره کرد که به خوبی حس و حال یک بازی کارتی را به شما منتقل می‌کند. شما می‌توانید با کارت‌های خود Combo بزنید و یا به سرعت روند گفتگو را به نفع خود تغییر بدهید که یکی از جذابیت‌های گیم‌پلیSigns of the Sojourner است.

در بخش سفر در نقشه که قسمت دیگر گیم‌پلی Signs of the Sojourner است، با یک استاندارد دوگانه رو به رو هستیم که باز هم گیمر را آزار می‌دهد. به دلیل ضعفی که در انتخاب کارت‌ها وجود دارد و در بخش قبلی به آن اشاره شد، شما ممکن است در سری دومی که قصد تجربه بازی را دارید به این فکر کنید که بخشی از نقشه را رها کرده و به سمتی بروید که شانس موفقیت گفتگوهای شما بیشتر است. این ایده بسیار خوبی است ولی از سوی دیگر درSigns of the Sojourner شاهد یک تقویم هستیم که به شما پیشنهاد می‌دهد تا همراه کاروان به تمامی شهرها سفر کنید. از این رو، شما در این دو راهی باقی خواهید ماند که راه و مسیر درست چیست و کدام شیوه است که شما را به موفقیت می‌رساند. البته وجود همین مسیرهای مختلف و شیوه‌های گوناگون بازی باعث شده تا ارزش تکرار Signs of the Sojourner به نحو قابل قبولی افزایش پیدا کند و گیمر پس از اتمام بازی دوباره برای یک تجربه جدید وارد جهان آن شود.

در طول مسیر شما مثل یک سفر واقعی پس از گذشت یک هفته، کارت‌هایی به عنوان کارت خستگی دریافت می‌کنید که هیچ کاربردی برای شما ندارد و می‌تواند تمامی دیالوگ‌های شما را خراب کند و باید تا انتهای سفر در دک خود آن را داشته باشید. کارت خستگی یکی از مشکلات اصلی گیم‌پلی است زیرا زمانی که مجبور هستید یک کارت خستگی بازی کنید، به دلیل مشکل طراحی گیم‌پلی، به جای از دست دادن یک بخش از گفتگو خود با شخصیت‌ها، ۲ بخش را از دست می‌دهید که واقعا آزار دهنده است. علاوه بر دریافت کارت خستگی در طول مسیر اگر شانس با شما یار باشد، می‌توانید به کارت خود ویژگی اضافه کنید، یک کارت خستگی دست خود را بسوزانید و…

در ساخت بازی Signs of the Sojourner می‌توانید خلاقیت سازندگان را به وضوح مشاهده کنید ولی خلاقیت بدون برنامه ریزی در این اثر به خصوص در بخش گیم‌پلی باعث شده تا شما در هنگام تجربه اثر دچار مشکلات مختلفی شوید.

اگر از بحث گیم‌پلی Signs of the Sojourner بخواهیم به سراغ بخش گرافیک برویم باید گفت که گرافیک اثر به خوبی یک استایل ثابت دارد. طراحی شخصیت ها، محیط ها، عناصر و… همه به صورت یکپارچه صورت گرفته است و فرمی شبیه به نقاشی دارد. گرافیک Signs of the Sojourner جذاب و خیره کننده است و روحی که در فضای آن وجود دارد به وضوح قابل احساس است. شاید می‌شد در بخش سفر به شهرهای مختلف با اضافه کردن عناصر گوناگونی به بخش طراحی و گرافیک شما را بیشتر با فضا آن شهر آشنا می‌کرد و تنها به یک پس زمینه خلاصه نمی‌شد. نکته بسیار مهمی که در Signs of the Sojourner وجود دارد احساس لذت بخش و آرام بخشی است که در گرافیک بازی موج می‌زند.

این احساس لذت بخش را می‌توانید در موسیقی بازی نیز تجربه کنید. شاید موسیق Signs of the Sojourner شاهکار نباشد و شاید بعد از تجربه اثر آن را فراموش کنید و در همان مدت زمانی که در حال تجربه این عنوان هستید، موسیقی به خوبی دین خود را ادا می‌کند و تمام انرژی خود را برای ایجاد اتمسفر خاص در بازی صرف می‌کند. Signs of the Sojourner صداگذاری ندارد و تماماً متن محور است و به همین دلیل ممکن است کمی در ارتباط گرفتن با شخصیت‌های داخل بازی دچار مشکل شوید. البته طبیعت بازی‌های متن محور همین است و همزاد پنداری کمی در آن جریان دارد.

بازبینی تصویری:

با توجه به موقعیت گفتگو چهره شخصیت‌ها تغییر می‌کند

پس از پایان گفتگو مجبور هستید یکی از کارت‌های خود را عوض کنید

نقشه بازی شهر به شهر باز می‌شود

در بازی شخصیت‌های مختلف با نحوه گفتگو منحصر به فردی وجود دارد

تقویم به شما مسیر حرکت کاروان را نشان می‌دهد

نکات مثبت:

اتمسفر آرامش بخش

شخصیت‌های مختلف با رویکردهای گوناگون

قابلیت‌های مختلف کارت‌ها

خرده روایت‌‌ها و اتفاقات

نکات منفی:

متعادل نبودن گیم‌پلی

وجود محدودیت‌های مختلف در انتخاب کارت

گیم‌پلی بازی در هنگام استفاده از کارت‌های خستگی

اجبار به تعویض کارت پس از گفتگو با شخصیت‌ها

سخن آخر: بازی Signs of the Sojournerبا وجود تمامی مشکلات گیم پلی خود، همچنان یک اثر جذاب است که می توانید آن را بارها و بارها تجربه کنید و در هر سری، با بخش های جدیدی مواجه شوید. تجربه Signs of the Sojourner می تواند شما را کمی از آثار بزرگ و AAA جدا کرده و لحظات تازه‌ای را برای‌تان به ارمغان بیاورد.

Verdict

Despite all its gameplay issues, Signs of the Sojourner remains an entertaining title that you can experience time and again; each time encountering new things. Playing this game can distance you from AAA titles for a while, and will bring you a fresh experience

Final Score: 6.5 out of 10