نقد و بررسی بازی Streets of Rage 4
"به قلم علی حسن زاده"
این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.
نوستالوژی؛ کلمه‌ی قدرتمندی در دنیای بازی‌های ویدئویی که همواره با شور و شوق و لذت خاصی همراه بوده و یادآور یک دوران طلایی در گذشته و ایام خوش کودکی است. حتی اگر شما هم جزء آن دسته از بازیکنانی باشید که سال‌های متمادی با این صنعت همراه بوده و عناوین بی‌شماری را تجربه کرده و اشباع شده‌اید، به جرأت می‌توان گفت باز هم در برابر عناوین قدیمی دهه ۹۰ میلادی مقاومتی نمی‌کنید و با اشتیاق خاصی بار دیگر به انجام بازی‌های چون Contra، Double Dragon و Streets of Rage (همان شورش در شهر خودمان!) می‌پردازید؛ چرا که این عناوین در زمان کودکی، ما را با دنیای فوق‌العاده بازی‌های ویدئویی آشنا کردند و در قلب ما مکان خاصی دارند.
با پیشرفت صنعت بازی و ظهور سبک‌های جدید و متفاوت، رفته رفته سبک‌هایی چون Shoot’em Up و Beat’em Up از یاد و خاطرات محو شده و به فراموشی سپرده شدند و به همراه آن، آرزوی دیدن شماره‌ی جدیدی از این عناوین به گور برده شد. در سال‌های اخیر با بالا گرفتن تب و تاب ساخت عناوین ریمستر و ریمیک، شاید به ذهن کسی خطور نمی‌کرد که قرار است بار دیگر ادامه یکی از محبوب‌ترین عناوین سبک Beat’em Up را تجربه کنند. اما در سال ۲۰۱۸ استودیوی کوچک و تقریبا گمنام Dotemu با همکاری ۲ استودیوی Lizardcube و Guard Crash Games به رویای همگان جامه عمل پوشاندند و حال پس از ۲۶ سال، چهارمین قسمت از سری Streets of Rage (به اختصار SoR4) عرضه شده است.
عنوان SoR4 را می‌توان نامه عشق سازندگان به طرفداران دانست. معمولاً بازسازی یا ساخت نسخه‌ی جدید عناوین قدیمی پس از سال‌های بی‌شمار، با ریسک زیادی همراه است؛ چنان‌چه قرار باشد اندک تغییراتی که صورت می‌گیرد از کیفیت خوبی برخوردار نباشند، این عناوین محکوم به شکست خواهند بود. سازندگان این نکته را کاملاً مد نظر داشته و بهترین عملکرد ممکن را در قبال ساخت این عنوان نشان داده‌اند.
همچون عناوین قبلی در این سری، چهارمین نسخه به ریشه‌های خود به شدت وفادار بوده و با یک عنوان Beat’em Up درست و حسابی و کامل روبرو هستیم. به طور کلی داستان در عناوین این سبک تنها بهانه‌ای برای زد و خورد با دشمنان بوده و به جرأت می‌توان گفت بود و نبود آن هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند. شهر Wood Oak City پس از شکست Mr. X، ده سال را در آرامش طی می‌کند تا اینکه تهدیدی جدید، امنیت شهر را مختل کرده و بار دیگر بهانه‌ای برای جمع شدن قهرمانان دوست‌داشتنی ما یعنی Axel Stone، Blaze Fielding، Adam Hunter و ۲ شخصیت جدید یعنی Cherry Hunter و Floyd Iraia برای مقابله با این تهدید شده است. داستان بازی تنها از طریق میان‌پرده‌هایی ثابت و چند خط دیالوگ در قالب نوشته روایت می‌شود.
یکی از نکات جالبی که سازندگان به آن توجه خاصی داشته‌اند، ظاهر جدید شخصیت‌های قدیمی و اصلی است. با توجه به اینکه ۱۰ سال از اتفاقات نسخه‌ی سوم گذشته است، گذشت این سال‌ها در ظاهر شخصیت‌ها پدیدار است. به طور مثال Axel دیگر جوانی با ظاهر دهه‌ی ۹۰ نیست و اکنون به مردی میانسال که که صورت او را ریشی انبوه پوشانده، تبدیل شده است. جزئیات این‌چنینی در بازی به وفور یافت می‌شوند و توجه سازندگان به جزئیات ستودنی است.
با انتخاب یک شخصیت، بازی شروع می‌شود. البته شایان ذکر است که نه تنها همچون گذشته قادر خواهید بود که به صورت ۲ نفره بازی کنید، بلکه حتی می‌توانید تا سقف ۴ نفر هم بازی کنید! این ویژگی به قدری خوشایند است که در دورهمی‌ها، لذت بازی رو دوچندان می‌کند.
هر شخصیت قابلیت‌های متفاوتی از حیث قدرت، سرعت و تکنیک داشته و با تنوع خوبی روبرو هستیم. ضربات به چند دسته معمولی، قدرتی، دفاعی، هوایی و ویژه تقسیم می‌شوند. کلیت بازی همانند عناوین پیشین این سری است اما تغییراتی نیز در این حین صورت گرفته است. به طور مثال اجرای ضربات قدرتی که در عناوین پیشین باعث کم شدن سلامتی می‌شد نیز در این نسخه کماکان وجود دارند اما پس از اجرای هر ضربه، مقداری از سلامتی با ضربه زدن به دشمنان قابل بازیابی است که با رنگ سبز نشان می‌شود. چنان‌چه پیش از وارد کردن ضربه، ضربه‌ای بخورید، این مقدار قابل بازیابی از بین می‌رود. این مکانیزم تا حدودی یادآور مکانیزم بازیابی سلامتی در عنوان Bloodborne است. هدف سازندگان از انجام این کار، حفظ ریتم مبارزات با انجام کامبوهای مختلف و متنوع بوده است. برای اجرای حرکات ویژه نیز آیتمی به شکل ستاره در نظر گرفته شده است که با مصرف آن می‌توانید قدرتمندترین ضربه هر شخصیت را به دشمنان و بدون هیچ‌گونه پنالتی‌ای، وارد کنید. سلاح‌های سرد نیز بار دیگر حضور داشته و شامل طیف وسیعی می‌شوند. استفاده از این سلاح‌ها برای وارد کردن آسیب زیاد به دشمنان است اما محدودیت همیشگی خود را داشته و پس از استفاده چند باره، از بین می‌روند.
حال که تمامی موارد ذکر شده در بالا را با هم جمع بزنیم، با یکی از جالب‌ترین قسمت‌های بازی روبرو می‌شویم. همانطور که پیش‌تر ذکر شد، تأکید بر اجرای کامبوها در این عنوان بسیار پر رنگ است و از این‌رو، بازیکنان می‌توانند نهایت مهارت خود را در کامبو زدن نشان دهند که در رأس آن اجرای کامبوهایی موسوم به Touch of Death (لمس مرگ) است. بدین معنا که با جای‌گیری مناسب و استفاده درست از حرکات و سلاح‌ها، دشمنان و به خصوص باس‌های بازی را به هوا پرت کرده و پیش از رسیدن به زمین و بدون آن‌که ضربه‌ای بخورید، نابود کنید. این کار به سرعت در نزد بازیکنان از محبوبیت خاصی برخوردار شده و انواع و اقسام ویدئوهای این‌چنینی در اینترنت منتشر شده است که بازیکنان مهارت خود را به تصویر کشیده‌اند. البته باید گفت که انجام این کار نیازمند تمرین و ممارست است و به سادگی صورت نمی‌گیرد.
بازی شمال ۱۲ مرحله بوده و پس از شکست خیل عظیم دشمنان، در پایان هر مرحله با باس روبرو می‌شوید. باس‌های بازی از چالش خوبی برخوردار هستند و مبارزه با آن‌ها به سادگی صورت نمی‌گیرد؛ چرا که علاوه بر ضربات قدرتمندی که وارد می‌کنند، در صورتی که خط سلامتی آن‌ها از حد خاصی بگذرد، وارد فاز دوم می‌شوند که یا حالت هجومی‌تری به خود می‌گیرند یا دشمنان عادی نیز به میدان می‌آیند. چالش موجود در بازی بسیار خوب بوده و حتی دشمنان عادی هم تهدیدی بزرگ برای بازیکن به حساب می‌آیند.
متاسفانه یکی از مشکلات بازی و شاید بتوان گفت تنها ایرد موجود، در این‌جا خود را نشان می‌دهد و آن حذف قابلیت دویدن از بازی بوده است. البته شخصیت Cherry قادر به دویدن و شخصیت Adam قادر به Dash زدن است، اما برخی از دشمنان به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بازیکن نیازمند مانور سریع در صحنه است و نبودن این قابلیت به ضرر آن‌ها تمام شده و مبارزات را به شدت سخت می‌کنند. این تصمیم عجیب سازندگان به خصوص وقتی که این قابلیت در نسخه سوم وجود داشت، تا حدودی به پیکرده‌ی مبارزات برای بعضی از شخصیت‌ها ضربه زده است.
در کنار بخش داستانی، بخش Arcade برای علاقه‌مندان به چالش بیشتر گنجانده شده است. در این بخش باید تمامی مراحل بازی را تنها با چند جان اضافه به انتها برسانید و در صورت باخت، باید از اول شروع کنید. در بخش دیگری به نام Boss Rush می‌توانید به مبارزه با باس‌های بازی بپردازید و خود را در برابر آن‌ها محک بزنید. و در نهایت بخش Battle که می‌توانید به مبارزه با دیگر بازیکنان بپردازید. با به پایان رساندن هر مرحله و کسب امتیاز لازم، شخصیت‌های ۳ عنوان قبل باز شده و می‌توانید آن‌ها را دقیقاً به همان حالت پیکسلی خود انتخاب کنید. در واقع سازندگان تمامی زمینه‌های لازم برای لذت بردن از بازی را تدارک دیده‌اند
و اما در زمینه طراحی، بازی در بهترین حالت ممکن قرار دارد. بر خلاف عناوین گذشته، دیگر شاهد طراحی‌های پیکسلی نیستیم و در عوض تمام طراحی‌ها با دست صورت گرفته است. طبق اعلام سازندگان، برای هر شخصیت اصلی ۱۰۰۰ فریم انیمیشن و برای دشمنان، بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ فریم انیمیشن طراحی و کشیده شده است که رقم قابل توجهی است و این موضوع، جزئیات بی‌نظیر در طراحی بازی رو توضیح می‌دهد. انیمیشن‌های شخصیت‌ها عالی بوده و حرکات نرم و زیبای آن‌ها چه در زمان ایستادن و چه در اجرای حرکات، ستودنی است. جزئیات فوق‌العاده در لباس‌ها و حتی مو‌های شخصیت‌ها در دید پنهان نمانده و با دقت مثال زدنی اجرا شده‌اند. طراحی شهر و مراحل نیز به همین صورت بوده و حس و حال فوق‌العاده‌ای را به بازیکن القا می‌کنند. تابلوهای نئون فروشگاه‌ها، بازتاب تصاویر در آب، نور چراغ‌های برق و ساختار اشیاء و ساختمان‌ها به بهترین شکل ممکن انجام شده و به طور کلی از نظر طراحی با بهترین حالت ممکن روبرو هستیم.
و اما موسیقی بازی که همواره جزئی جداناپذیر از این سری بوده است نیز در بهترین حالت خود قرار دارد. موسیقی جدید حال و هوای عناوین قدیمی را داشته و ادای احترامی به آن‌ها بوده است. با این حال باز هم سازندگان در نامه عشق خود به طرفداران کم نگذاشته‌اند و موسیقی عناوین قدیمی نیز در بازی گنجانده شده است که می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در بخش تنظیمات، فعال کرد و از حس و حال کلاسیک بازی لذت برد.
بازبینی تصویری:
داستان از طریق میان‌پرده‌های تصویری روایت می‌شود
در بخش Battle، می‌توانید به مبارزه با دیگر بازیکنان بپردازید
شخصیت‌های قدیمی با حالت پیکسلی خود قابل انتخاب هستند
در بخش Boss Rush باید با یک خط سلامتی به مبارزه با تمامی باس ها بپردازید
طراحی بازی و جزئیات به کار رفته در محیط فوق‌العاده است
نکات مثبت:
سیستم مبارزات متنوع و عالی
طراحی بی‌نظیر و جزئیات عالی
چالش و تنوع بسیار خوب دشمنان و باس‌ها
موسیقی جذاب و قابلیت انتخاب موسیقی Retro
نکات منفی:
حذف سیستم دویدن یا Dash زدن
سخن آخر:هر آن‌چه که از یک SoR انتظار می‌رفت، به بازیکنان داده شده است. نوستالوژی و مدرنیته در بهترین حالت خود!
Verdict
Everything the players expect from a Streets of Rage title, has been given to them. Nostalgia and modernization at their best
Final Score: 9 out of 10