نقد و بررسی بازی Rebel Cops
"به قلم علیرضا محزون"
این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.
گاهی استودیو‌های بازی‌سازی ترجیح می‌دهند به جای خلق یک دنیای کاملا جدید به سراغ بازی‌های قدیمی خود بروند و از پتانسیل نهفته در آن‌ها برای ساخت یک بازی دیگر استفاده کنند. یکی از این استودیوها Weappy Studio است که سری نسبتا موفق This Is The Police را در کارنامه‌ی خود دارد. این استودیو تصمیم گرفته که به جای ساخت نسخه‌ای دیگر از این سری، یک Spin-off از آن خلق کند؛ تصمیمی که سرانجام به تولید عنوان Rebel Cops انجامیده است. اگر درThis Is The Police 2 مبارزات نوبتی تنها به چند مرحله از بازی محدود می‌شد، حالا در Rebel Cops اساس گیم‌پلی برپایه‌ی آن شکل گرفته است. این بازی که باید آن را در ژانر استراتژی تاکتیکال دسته‌بندی کرد ما را با گروهی از پلیس‌های شجاع همراه می‌کند که برای دفاع از جان انسان‌های بی‌گناه به جنگ یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های خلافکار می‌روند.
داستان بازی در شهر Ripton جریان دارد، جایی که یکی از خلافکاران مشهور به نام "ویکتور زویف" (Victor Zuev) توانسته است با تطمیع و تهدید تمام شهر را به کنترل خود درآورد. حتی پلیس و مقامات مهم شهر نیز تسلیم خواسته‌ها و اهداف شوم او شده‌اند. در این میان، گروه کوچکی از پلیس‌ها که به هیچ عنوان حاضر نیستند جزئی از سیستم فاسدِ تحت کنترل زویف باشند به مبارزه با او برمی‌خیزند تا دوباره عدالت و آرامش را به شهر بازگردانند.
ایده‌‌ای که داستان Rebel Cops بر پایه‌ی آن شکل گرفته جذاب است و می‌تواند بهانه‌ی خوبی برای ورود به دنیای بازی باشد، اما در ادامه این داستان به درستی بسط پیدا نمی‌کند و خیلی زود جذابیت خود را از دست می‌دهد. به نظر می‌رسد مشکل اصلی را باید در عدم انسجام مراحل جستجو کرد؛ مراحلی که که نمی‌توانند در کنار هم یک خط داستانی قوی را روایت کنند. برای مثال، در بسیاری از مراحل هدف به دستگیر کردن یکی از هم‌دستان زویف یا به دست آوردن مدارک خاص خلاصه می‌شود؛ این در حالی است که هیچ پس‌زمینه‌ی قوی داستانی برای این اهداف وجود ندارد و حتی جابه‌جا کردن ترتیب آن‌ها نیز از نظر داستانی تغییری در بازی ایجاد نمی‌کند. شاید تمرکز بیشتر بر روی نحوه‌ی روایت داستان و دنبال کردن یک قصه‌ی منسجم در طول بازی می‌توانست کمی کشش بازی را افزایش دهد.
یکی از مشکلات اکثر بازی‌های استراتژی، نبود یک بخش آموزشی جامع برای آشنا کردن گیمر با مکانیزم‌های بازی است. خوشبختانه در Rebel Cops می‌توانید در همان ابتدای بازی و در قالب یک مرحله‌ی آموزشی، بیشتر المان‌های گیم‌پلی را فراگیرید. علاوه بر این، در طول مراحل مختف نیز اگر بازی قصد داشته باشد قابلیت یا ابزار جدیدی را در اختیارتان بگذارد، ابتدا در یک متن کوتاه آن را شرح می‌دهد تا از بروز ابهامات احتمالی جلوگیری کند. همین امر باعث می‌شود که حتی افراد ناآشنا با سبک استراتژی تاکتیکال نیز بتوانند خیلی راحت مکانیزم‌های بازی را درک کرده و وارد جهان آن شوند.
پیش از شروع هر یک از مراحل بازی، وظیفه‌ی انتخاب و تجهیز نفرات برعهده‌ی شماست. تعداد پلیس‌هایی که می‌توان به خدمت گرفت به شش نفر محدود می‌شود که که با توجه به Level یا سطحشان قابلیت‌های منحصربه‌فردی مانند نشانه‌گیری دقیق‌تر دارند. برای تجهیز هر یک از نفرات نیز باید ابتدا اسلحه‌ی مورد نظر را با پولی که در طول مرحله‌ی قبل بدست آورده‌اید خریداری کرده و در درنهایت در اختیار آن نفر قرار دهید. خیلی اوقات این میزان پول بدست آمده بسیار محدود است و حتی به سختی کفاف تامین اساسی‌ترین امکانات مانند هفت‌تیر یا فشنگ را می‌دهد. این در حالی است که ورود به مراحل چالش‌برانگیز بازی بدون تجهیزات کافی به راحتی می‌تواند به قیمت از بین رفتن تعداد زیادی از نفراتتان تمام شود. این مشکل پس از مدتی منجر به ایجاد یک چرخه‌ی معیوب می‌گردد. در واقع شما پول زیادی را صرف خرید تجهیزات ابتدایی برای نیروهای جدید خود می‌کنید، نیروهایی که ممکن است در میدان نبرد کشته شده و تمام اسلحه‌ها و مهمات خود را از دست بدهند. این چرخه ممکن است کار را به جایی برساند که شما دیگر پولی برای خرید اسلحه نداشته باشید و عملا بازی برایتان به پایان برسد.
روندی را که در هر یک از مراحل بازی از ابتدا تا انتهای آن طی می‌شود می‌توان به دو فاز تقسیم کرد. در فاز اول، بیشتر تاکید بر روی مخفی‌کاری و غافل‌گیر کردن دشمنان است. در واقع بازی از شما می‌خواهد تا با پناه گرفتن در پشت موانع محیطی مانند ماشین‌ها، بوته‌ها و دیوارها از دید دشمنان دور بمانید و در موقعیت مناسب آن‌ها را از پشت غافل‌گیر کنید. این بخش از بازی تا حد خیلی زیادی موفق عمل می‌کند و می‌تواند به خوبی ایده‌های شما را برای انتخاب مسیر و زمان مناسب برای جابه‌جایی نفرات به چالش بکشد. وجود برخی ویژگی‌ها در بازی مانند دیده‌شدن دشمنان داخل یک اتاق از پشت پنجره نیز نقش بسزایی در پیاده کردن نقشه‌های حمله خواهد داشت. برای مثال، یکی از استراتژی‌هایی که بار‌ها در بازی به کار می‌رود قرار دادن یکی از نیروها پشت یک پنجره برای دیدن داخل ساختمان و سپس استفاده از سایر نیروها برای نفوذ به ساختمان و دستگیر کردن دشمنان است.
فاز دوم در هر مرحله وقتی آغاز می‌شود که دشمنان به حضور شما در محیط پی می‌برند و حالت تهاجمی به خود می‌گیرند. استفاده از انواع اسلحه‌ها برای از پای درآوردن دشمنان در این بخش از بازی ضروری است. بیشتر مشکلات بازی نیز از همین فار شروع می‌شود؛ جایی که بازی ممکن است شما را حسابی کلافه و عصبی کند. وقتی شما قصد شلیک به یکی از دشمنان را داشته باشید، احتمال برخورد گلوله با دشمن صد در صد نیست و با توجه به جایگیری او تغییر می‌کند. این موضوع دقیقا در مورد شلیک دشمنان به شما نیز صدق می‌کند. این بدین معنی است که اگر یکی ار نیروهای شما نتواند در نوبت حمله‌ی خود یکی از دشمنان را از پای درآورد، ممکن است به راحتی در نوبت حمله‌ی دشمن کشته شود. این موضوع وقتی تبدیل یه یک کابوس می‌شود که با یک نقشه‌ی بسیار بزرگ طرف باشیم؛ نقشه‌ای که در آن برای رسیدن به اهداف اصلی و فرعی چاره‌ای به جز پخش کردن نیروهای خود در سطح نقشه ندارید. همین موضوع احتمال کشته شدن نفرات شما را در درگیری‌ها چندین برابر می‌کند.
وجود مکانیزم‌های این چنینی در بازی عملا موفقیت یا شکست شما را با شانس گره می‌زند و در بسیاری از مواقع حتی تاثیرگذاری یک استراتژی خوب برای رسیدن به هدف را کم‌رنگ می‌کند. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که بازی تنها اجازه‌ی ذخیره‌ی پنج سیو را به شما در طول یک مرحله می‌دهد؛ این بدین معنی است که فرصت شما برای جبران اشتباهاتتان بسیار کم است. آگاه نبودن از طول یک مرحله و حتی بزرگی نقشه می‌تواند تبعات تعداد محدود سیو را بغرنج‌تر کند.
بازی پس از مدتی تجربه به شدت خسته‌کننده می‌شود. دلیل اصلی این موضوع رو باید تشابه مراحل با یکدیگر و کم بودن نوآوری در طراحیشان دانست. هر کدام از نفرات تحت کنترل شما شاید از نظر Level و برخی ویژگی‌ها با یکدیگر متفاوت باشند اما این تفاوت به قدری نیست که منجر به جذابیت خاصی در کنترل و استفاده از آن‌ها شود. در نهایت بازی شما را مجبور به تکرار کارهایی می‌کند که شاید در دفعات اول جذاب به نظر می‌رسند اما قطعا پس از چندین بار تجربه، بیشتر لذت خود را از دست می‌دهند.
Rebel Cops از باگ‌های متعددی نیز رنج می‌برد که برخی از آن‌ها می‌توانند به راحتی تجربه‌ی شما را مختل کرده و شما را مجبور به بازگشت به آخرین سیو کنند. غیب شدن ناگهانی دشمنان، از کار افتادن دکمه‌ی End Turn و عمل نکردن دستورات داده شده به هر یک از نیروها بخشی از این باگ‌ها هستند.
بازبینی تصویری:
داستان بازی معمولا از طریق متن‌های کوتاهی در بین هر یک از مراحل روایت می‌شود
بخش آموزشی بازی تقریبا شما را با تمام مکانیزم‌های آن آشنا می‌کند
در فاز مربوط به مخفی‌کاری، استراتژی مناسب برای نزدیک شدن به دشمنان و دستگیر کردن آن‌ها اهمیت زیادی دارد
در فاز درگیری مستقیم، بخش بزرگی از سرنوشت نبردها را شانس تعیین می‌کند
گاهی اوقات شما حتی پول کافی برای خرید ابتدایی‌ترین تجهیزات ندارید
نکات مثبت:
ایده‌ی اصلی قصه‌ی بازی
آموزش کامل مکانیزم‌های گیم‌پلی
فاز مربوط به مخفی‌کاری
نکات منفی:
گسستگی داستانی مراحل و رها شدن قصه‌ی بازی
چرخه‌ی معیوب خرید اسلحه‌ها و تجهیز نفرات
مکانیزم‌های بد موجود در فاز مربوط به درگیری‌های مستقیم
محدود بودن سیوهای بازی
بزرگ بودن برخی از نقشه‌ها
خسته‌کننده شدن بازی پس از چند ساعت تجربه
سخن آخر: در نگاه اول، Rebel Cops یک استراتژی تاکتیکال خوش‌ساخت به نظر می‌آید که می‌تواند شما را برای مدت بسیار طولانی سرگرم کند. اما پس از مدتی تجربه، بازی به دلیل گیم‌پلی تکراری، داستان نه چندان جذاب و باگ‌های متعدد همه‌ی هیجان خود را از دست می‌دهد.
Verdict
At first glance, Rebel Cops seems to be a good tactical game that can entertain you for a long time. However, when you go deeper, the game loses all its excitement due to repetitive gameplay, dull story, and numerous bugs.
Final Score: 5 out of 10