نقد و بررسی بازی eFootball PES 2020
"به قلم سینا ربیعی"
PES 20 احتمالا عجیب‌ترین بازی فوتبالی است که تاکنون تجربه کرده‌ام، در توصیف این عجیب بودن نمی‌خواهم به سراغ مواردی که همیشه در نقدهای یک بازی فوتبالی می‌گوییم، بروم بلکه می‌خواهم به این نقطه برسم که PES 20 به سطحی از گیم‌پلی رسیده که سال‌ها منتظرش بودیم، یک شبیه‌ساز کامل، منسجم و جسور که در عین حال با این حد از کیفیت، مشکل اصلی خود را خیلی راحت‌تر نشان می‌دهد. بیایید داستان PES 20 را مرور کنیم، بهترین شبیه‌ساز فوتبالی این نسل که از قضا بازی خوبی نیست.
بگذارید در همین ابتدای کار، موضع خودم نسبت به بازی را مشخص کنم، PES 20 بهترین شبیه‌ساز فوتبالی این نسل است که در عین حال نمی‌توان به طور مداوم چند ساعت آنرا تجربه کرد و لذت برد. PES 20 دقیقا همان چیزهایی که گیمرهای حرفه‌ای از یک شبیه‌ساز فوتبالی انتظار دارند را ارائه می‌دهد. سیستم پاسکاری بازی بسیار عمیق و واقع‌گرایانه است، در حین پرس بشدت فشار برای ارسال پاس صحیح را حس می‌کنید و این باعث می‌شود که در تک تک لحظات بازی، روند انتقال توپ برای شما دشوار و در عین حال لذت‌بخش باشد.
همین امر موجب شده که سرعت بازی بسیار واقع‌گرایانه باشد و روند انتقال توپ، سیستم گردش توپ در زمین و بازه حرکتی بازیکنان همگی در کنار هم حس بسیار خوبی را به ما دهند. همچنین دستیابی به یک ریتم منظم و سریع در بازی کاملا وابسته به مهارت شما است و بازی هیچ باجی را برای لذت بردن شما نمی‌دهد. نکته مهم دیگر تاثیرگذاری رویکرد تاکتیکی بر جریان بازی است، به طور کلی از سیستم و ترکیب تیم تا شیوه پیاده‌سازی این سیستم در بازی توسط شما همگی بر روی تحت فشار قرار دادن حریف تاثیرگذار هستند. فیزیک عالی برخوردها و بسیاری از موارد دیگر PES را به یک نمونه عالی از شبیه‌سازی فوتبال تبدیل کرده است.
نکته مهم دیگر، نمایش اوج بلوغ Player ID در بازی است، آن وعده‌هایی که در PES 15 شاهدش بودیم، اکنون در PES 20 عینیت پیدا کرده است. وقتی توپ زیر پای مسی ، دیبالا، گنابری یا پولیتانو است، واقعا حس می‌کنید که در حال پیش بردن شخصیت واقعی آنها در بازی هستید. شبیه‌سازی انیمیشن‌های بازیکنان حیرت‌انگیز و نحوه تلاقی فیزیک گردش و ضربه زدن به توپ با این انیمیشن‌ها باورنکردنی در آمده است. گردش توپ و بازی کردن در گیم‌پلی PES 20 یک ارکستر منظم و مسحورکننده است.
با این حال بازی در گیم‌پلی بی عیب هم نیست، کماکان سیستم داوری دارای نواقص زیادی است، گزارشگر بازی به هیچ عنوان در حد انتظارات ظاهر نشده است، هوش مصنوعی حریفان در حالت Superstar با آنکه نسبت به قبل چالش‌برانگیزتر شده اما گاها تکراری عمل می‌کنند و در زمان تحت فشار قرار گرفتن از طریق پرس شدید ضریب خطای بالا و غیر منطقی‌ای دارند. با وجود تمامی این موارد، گیم‌پلی PES 20 در ارائه یک تجربه شبیه‌ساز و واقع‌گرایانه کاملا موفق بوده است و به هیچ عنوان به گیمر باج نمی‌دهد که این خود نکته‌ای قابل تحسین است.
در موارد فنی هم اوضاع بازی مطلوب است، طبیعتا بدلیل نزدیک شدن به پایان نسل هشتم انتظار تحول در گرافیک را نباید داشته باشیم اما PES 20 با پیشرفت در این بخش، یک تجربه چشم‌نواز را ارائه می‌دهد، اما برخلاف گرافیک در صداگذاری هنوز در حد استانداردهای روز نیست و آن تاثیرگذاری که تماشاگرها در تهییج کردن شما در فیفا دارند را هنوز در PES مشاهده نمی‌کنیم. به وضعیت اسفناک گزارشگر بازی نیز اشاره شد.
با این حال زمانی که شاهد یک گیم‌پلی واقع‌گرایانه و کامل هستیم که صرفا چند ایراد جزئی دارد، چرا PES 20 نمی‌تواند یک بازی کامل باشد؟ چرا PES 20 واقع‌گرایانه‌ترین گیم‌پلی یک بازی فوتبالی را دارد، اما یک بازی خوب ورزشی نیست؟ نکته مهمی که متاسفانه کونامی هنوز در آن گیر کرده است، عدم توانایی ارائه یک دستآورد بزرگ در قالبی است که بتواند برای مخاطب جذاب باشد و ارزش تکرار بازی را در جای جای خود نهادینه کرده باشد. در عمل PES 20 با آنکه یک گیم‌پلی کامل و منجسم را ارائه می‌دهد، اما در کنار آن عملا هیچ بهانه‌ای را هم برای تجربه کردنش به مخاطب نمی‌دهد.
حقیقت تلخ PES 20 دقیقا در این است، شبیه‌سازِ کاملِ فوتبالی که سال‌ها منتظرش بودیم بالاخره در سال 2019 فرصت تجربه‌اش فراهم شده است اما اکنون با تجربه این بازی خیلی بهتر می‌توانیم درک کنیم که چرا EA با FIFA سال‌هاست حکمران مطلق این ژانر است حتی با علم به این حقیقت که گیم‌پلی فیفا آن رنگ و بوی شبیه‌سازمحور نسخه‌های نسل هفتم را دیگر ندارد و به سمت آرکید بودن کشیده است.
نکته‌ای که کونامی در PES به هیچ عنوان به آن توجه نکرده این است که حتی اگر در بازی موفق به ارائه گیم‌پلی کامل و چالش برانگیزی شویم، اما این گیم‌پلی باید در قالب مدها و چالش‌های سرگرم‌کننده ارائه شود و در اینجا متوجه می‌شویم که چه فرصت بزرگی را کونامی از دست داده است.
شما PES 20 را شروع می‌کنید، چند دست بازی می‌کنید و یا از شدت وفاداری بازی به عناصر شبیه‌سازی آنرا کنار می‌گذارید و یا به نشانه احترام کلاه از سر بر می‌دارید، اما دقیقا از این نقطه به بعد بازی برای شما کاربردی ندارد. گیم‌پلی عالی است اما آیا واقعا صنعت بازی‌های فوتبالی از دوران نسل ششم جلوتر نیامده و کل تجربه ما باید به ساخت کاپ و لیگ بگذرد؟ دقیقا بازی چه انگیزه‌ای می‌دهد که این تجربه از چند دست فراتر برود؟
مسترلیگ؟ به جرات می‌گویم که کیفیت مسترلیگ بازی، کیفیت نقل و انتقالات، کیفیت شبیه‌سازی استراتژی‌های یک باشگاه و … حتی در حد نسخه‌های نسل هفتمی منیجر مودِ فیفا نیز نیست و این جای تاسف دارد. بخش مای کلاب؟ بخش مای کلاب هم دقیقا راهی را رفته است که رقیب PES عملا سال‌ها جلوتر است. گاهی واقعا حس می‌شود که سازندگان ژاپنی بازی از فوتبال روز، جذابیت‌های روز و بحث‌های روز فوتبالی دور هستند و رویکردی که در مدهای بازی مشاهده می‌کنیم هیچ تطابقی با واقعیت جهانی ندارد. صرف اضافه شدن مربیانی مثل مارادونا به بازی، به جرات می‌گویم هیچ تاثیری بر کیفیت و جذابیت بازی ندارد.
شرایط سایر بخش‌ها چطور است؟ همان بخش‌هایی که در بازی‌های فوتبالی 20 سال پیش نیز وجود داشت. کاپ‌ها، لیگ‌ها و … که البته مشکلات قدیمی عدم نقل و انتقالات بازیکنان، لایسنس‌ها و … عملا باعث می‌شود از همان‌ها هم نتوان لذت کافی را برد.
شرایط زمانی بغرنج‌تر می‌شود که بفهمیم حتی اگر این مشکلات در بازی نبود برای تجربه آنلاین بازی موانع زیادی وجود دارد. کماکان سرورهای بازی شرایط بسیار نامطلوبی دارند، سیستم مچ میکینگ ضعیف و آزار دهنده است و به طور کلی تجربه آنلاین بازی و کیفیت سرور مرکزی بازی اصلا در حد یک بازی ورزشی بزرگ نیست.
PES 20 هم جای خوشحالی دارد هم تاسف، خوشحالی از این بابت که بازی عملا خان هفتم بازی‌های شبیه‌سازی یعنی ارائه یک گیم‌پلی قوی و شبیه‌ساز را برداشته است، و تاسف از این بابت که بازی در همان خان اول یعنی استخدام یک ایده پرداز ساده برای طراحی مدهای بازی هم مانده است. PES 20 محل تلاقی اشتباهات ابتدایی و دست‌اورد‌های افسانه‌ای است. با این حال نباید فراموش کنیم کسانی که توانستند از دوران تحقیرآمیز نسل قبل به این درجه از کیفیتِ گیم‌پلی برسند، می‌توانند با یک برنامه‌ریزی صحیح و البته کمی خلاقیت، اوضاع نابسامان مدهای بازی و حس منسوخ شده بودن آنها در نسخه‌های بعدی را رفع کند.
بازبینی تصویری
طراحی منو بازی به طور کلی زیبا در آمده است.
در زمان آنلاین بودن و رفتن درون بازی باید به طور خسته کننده‌ای چندین پیام را رد کنید که این موضوع برای یک بازی در سال 2019 چیز بسیار عجیبی است.
گرافیک کلی بازی کماکان زیبا و چشم نواز است.
بخش مسترلیگ با وجود بهبودهایی که داشته، اما کماکان نمی‌تواند یک بخش عمیق و سرگرم کننده و با ارزش تکرار بالا باشد.
نکات مثبت
گیم‌پلی بسیار واقع‌گرایانه
رویکرد جسورانه در باج ندادن به گیمر
انیمیشن‌های بسیار طبیعی
گرافیک چشم نواز و زیبا
نکات منفی
مدها و بخش‌های ضعیف و تکراری
ارزش تکرار پایین
گزارشگری تکراری
و در پایان
PES 20 به عنوان بهترین شبیه‌ساز فوتبالی که می‌توان آنرا تجربه کرد، به ما ثابت می‌کند که صرفا یک گیم‌پلی قوی و منسجم نمی‌تواند باعث شود که مخاطب یک بازی کامل و خوب را تجربه کند. با این حال کونامی همین مسیری که در راستای بنا کردن نسل جدید گیم‌پلی بازی‌های فوتبالی بر پیکره نابود شده PESهای گذشته طی کرد را باید در سال‌های آینده برای مدرن‌سازی مدها، چالش‌ها و بخش‌های مختلف بازی دنبال کند. PES اکنون به مرحله‌ای رسیده است که براحتی می‌توان از آن به عنوان یک شبیه‌ساز قوی نام برد، اما در سال‌های بعد کونامی باید تلاش کند تا دلیلی به مخاطب دهد که از دنیایی از بخش‌های جذاب فیفا فاصله بگیرد و به سمت PES مهاجرت کند. این را با اطمینان می‌گویم، حجم این مشکلات آنقدر زیاد است که بحث لایسنس‌ها در حاشیه قرار دارد.
Verdict
As the best soccer/football simulator that can be experienced, PES 20 proves that just a strong and consistent gameplay cannot cause the player to experience a perfect game. Nevertheless, Konami should follow the same path of building the new generation of gameplay on the shattered body of past PES titles in the coming years to modernize the modes, challenges and different parts of the game.
Score: 8 – PS4 Version
