نقد و بررسی بازی Night Call
"به قلم علیرضا محزون"
نقد این بازی براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.
"آدم‌ها ممکن است راز‌هایی را برای رانندگان تاکسی فاش کنند که حتی در مقابل کشیش‌ها نیز به آن‌ها اعتراف نکرده‌اند." این جمله خمیرمایه و ایده‌ی اصلی عنوان Night Call را تشکیل می‌دهد. یک بازی نوآورانه که المان‌هایی از هر دو سبک ماجراجویی (Adventure) و شبیه‌سازی (Simulation) در خود دارد اما در عین حال شبیه به هیچ یک از بازی‌های موجود در بازار نیست. این بازی توسط دو استودیوی فرانسوی Monkey Moon و Black Muffin ساخته شده است که تجربه‌ی چندانی نیز در خلق بازی‌های ویدئویی ندارند.
یک قاتل زنجیره‌ای در حال گرفتن جان آدم‌های بیگناه در خیابان‌های پاریس است. یک نیمه‌شب، شما در حالی که مشغول رانندگی با تاکسی خود هستید متوجه یکی از قتل‌ها می‌شوید و سعی می‌کنید خود را به صحنه برسانید، اما قاتل شما را از پشت غافل‌گیر کرده و با چاقو زخمی می‌کند. پس از گذشت چند هفته و مرخص شدن از بیمارستان، یک افسر پلیس به سراغتان می‌آید و از شما برای پرده برداشتن از هویت قاتل کمک می‌خواهد. شما که خود گذشته‌ی تاریکی دارید به تهدیدها و خواسته‌های افسر پلیس تن می‌دهید. این بدین معناست که شما تنها شش شب فرصت دارید تا از میان پنج مظنونی که پلیس در مورد آن‌ها به شما اطلاعات داده است یکی را به عنوان قاتل معرفی کنید.
منابعی که برای گرفتن اطلاعات و سرنخ‌ها در اختیار دارید به سه مورد محدود می‌شوند: مسافرانی که سوار می‌کنید که حتی ممکن است مظنونین هم جزوشان باشند، رفتن به مکان‌های مشخصی در نقشه مانند صحنه‌های جرم و در نهایت اطلاعاتی که پلیس به شما می‌دهد. تا این جای کار ما با یک بازی ماجراجویی جنایی طرف هستیم که مشابه آن را زیاد دیده‌ایم، اما سازندگان با وارد کردن عامل پول، آن را به سمت ژانر شبیه‌سازی می‌کشند. در واقع شما برای پرداخت هزینه‌های زندگی، حق کارفرمایتان و در نهایت پر کردن باک ماشینتان نیاز به پول دارید که طبیعتا از طریق مسافران تامین می‌شود.
مشکل اصلی بازی Night Call از همین جا آغاز می‌شود که ترکیب دو ژانر ماجراجویی و شبیه‌سازی به هیچ وجه آن چیزی که باید از آب درنیامده است. شما در بیش از هفتاد درصد از طول بازی در حال رساندن مسافرانی به مقصد هستید که هیچ ارتباطی با قتل ندارند اما در عین حال برای تامین مخارج خود چاره‌ای جز این ندارید. نتیجه‌ی این ترکیب ناهمگون، یک بازی به شدت حوصله‌سربر و تکه‌تکه است که تحمل یک دور تجربه‌ی آن هم کار سختی‌ست. حتی این طور به نظر می‌رسد که سازندگان بازی چندان تاکیدی بر ماجرای قتل نداشته‌اند و آن را صرفا برای جذابیت بیشتر به بازی اضافه کرده‌اند.
در Night Call، گیم‌پلی بسیار کم‌رمق است. ابزار‌هایی که شما برای تعامل با دنیای بازی در اختیار دارید به انتخاب مسافرانتان، انتخاب دیالوگ‌هایی که با آن‌ها رد و بدل می‌کنید و در نهایت مشخص کردن قاتل خلاصه می‌شود. در بازی تعداد مشخصی شخصیت وجود دارند که به طور تصادفی بر روی نقشه پخش شده‌اند و شما می‌توانید هر شب تعدادی از آن‌ها را سوار کنید. این که کدام شخصیت را انتخاب کنید در بیشتر موارد تاثیری بر روند بازی ندارد مگر این که خوش‌شانس باشید و یکی از مظنونین را سوار کنید. انتخاب دیالوگ‌های رد و بدل شده با شخصیت‌ها نیز هر چند شاید در رفتار آن‌ها با شما یا دیالوگ‌های بعدی تاثیرگذار باشند اما در نهایت در روند بازی کاملا بی‌اهمیت هستند. قطعا تاکید بیشتر بر بعد جنایی بازی با اضافه شدن یک سیستم پیشرفته‌تر برای پیدا کردن سرنخ‌ها و ربط دادن آن‌ها به یکدیگر می‌توانست ما را درگیر یک گیم‌پلی غنی‌تر کند و در نتیجه تجربه‌ی سرگرم‌کننده‌تری بیافریند.
هر یک از مسافرانی که سوار تاکسی شما می‌شوند سرگذشت عجیبی دارند که در طول مسیر برایتان بازگو می‌کنند. دختری که برای کمک به پناهجویان به یونان می‌رود، موزیسینی که همه او را فراموش کرده‌اند، دانشجویی خارجی که مورد تبعیض نژادی قرار گرفته است و به همراه ده‌ها شخصیت و داستان دیگر در طول بازی منتظر شما هستند. اکثر این داستان‌ها جذاب هستند و حتی می‌توان در آن‌ها طعنه‌ها و انتقاد‌های صریحی یافت؛ انتقاد‌هایی که متوجه طیف وسیعی از مسائل مانند سیاست، نژادپرستی، فقر و … می‌شوند. به نظر می‌رسد که سازندگان حتی نیم‌نگاهی به سینما هم داشته‌اند و از فیلم "شب روی زمین" ساخته‌ی جیم جارموش نیز الهام گرفته‌اند؛ فیلمی که همانند Night Call در آن شاهد تم راننده تاکسی و مسافران عجیب و غریب با داستان‌های منحصربه‌فرد هستیم.
با وجود این که مسافران و داستان‌های آن‌ها یکی از بخش‌های قوی بازی محسوب می‌شود، اما یک سوال بزرگ در مورد آن‌ها وجود دارد. دلیل قرار دادن آن‌ها در یک بازی ویدئویی چیست؟ وقتی قرار است همه‌ی دیالوگ‌ها به صورت متنی باشند و در اکثر اوقات شاهد یک تصویر ثابت یا نیمه متحرک از همه چیز باشیم چه لزومی دارد که آن‌ها را در مدیوم بازی‌های ویدئویی عرضه کنیم. مهم‌تر از همه این که اکثر این شخصیت‌ها نه تنها هیچ ربطی به داستان قتل ندارند بلکه ارتباطی نیز بین این داستانک‌ها با یکدیگر هم دیده نمی‌شود. شاید اگر سازندگان بازی این قصه‌ها را به صورت یک مجموعه‌ی داستان‌های کوتاه منتشر می‌کردند شاهد اثری به مراتب بهتر بودیم؛ اثری که دیگر بدلیل نبود گیم‌پلی به شکنجه‌گاه گیمرها تبدیل نمی‌شد.
سختی بازی در Night Call نیز بسیار ناعادلانه است. حتی در آسان‌ترین سختی نیز، پول شما با سرعت زیادی خرج می‌شود یا به عبارت دیگر دخل و خرج شما به هیچ عنوان با هم جور درنمی‌آید. اگر پول شما تمام شود و نتوانید باک ماشین خود را پر کنید بازی برای شما به پایان می‌رسد و این دقیقا اتفاقی است که در شب پنجم و در سختی نرمال برای نگارنده افتاد. دلیل این سختی ناعادلانه را می‌توان در مبلغ کرایه‌ی مسافران جستجو کرد. برخی از مسافران علاوه بر دستمزد به شما انعام (tip) هم می‌دهند اما برخی دیگر ممکن است حتی دستمزد شما را هم نپردازند. متاسفانه بازی در هنگام سوار کردن مسافران هیچ اطلاعاتی در این مورد به شما نمی‌دهد و ممکن است نیمی از زمان موجود در یک شب را صرف رساندن مسافری کنید که در نهایت پولی برای پرداخت ندارد. در مجموع اگر قصد دارید به سراغ بازی بروید سعی کنید در ساده‌ترین سختی آن را تجربه کنید تا حداقل بتوانید بازی را به پایان برسانید.
علاوه بر ضعف‌هایی که ذکر کردیم، Night Call از مشکلات فراوان فنی و باگ‌های آزاردهنده نیز رنج می‌برد؛ باگ‌هایی که می‌توانند به راحتی تجربه‌ی شما را مختل کنند. برای مثال، حرکت نکردن تاکسی شما بر روی نقشه، خالی شدن نقشه از مسافران، وارد نشدن به محل‌هایی که می‌توانید از آن‌ها سرنخ بدست آورید از جمله مشکلاتی هستند که شما را وادار می‌کنند به آخرین چک‌پوینت یعنی ابتدای هر شب بازگردید.
بازبینی تصویری
شما می‌توانید مسافرانتان را بر روی نقشه پاریس انتخاب کنید
با توجه به شواهد و اطالاعات بدست آمده در نهایت باید یکی از پنج مظنون را به عنوان قانل به پلیس معرفی کنید
پر کردن باک بنزین ممکن است پول شما به راحتی تمام کند؛ پس مراقب باشید
گفتگو با مسافران معمولا با طعنه‌هایی به مسائل اجتماعی مانند نژادپرستی همراه است
دیالوگ‌هایی که برای انتخاب در اختیارتان قرار می‌گیرند ممکن است روند گفتگو با مسافر را عوض کنند اما در داستان بازی بی‌اثر هستند
برخی مسافران پولی برای پرداخت کرایه‌ی شما ندارند!
یکی از عجیب‌ترین مسافران شما!
نکات مثبت
سرگذشت جذاب اکثر مسافران
نکات منفی
تلفیق ناموفق دو ژانر ماجراجویی و شبیه‌سازی
گیم‌پلی کم‌رمق
سختی ناعادلانه‌ی بازی
مشکلات فنی و باگ‌های بسیار که تجربه‌ی شما را مختل می‌کنند
سخن آخر: Night Call تلاش می‌کند تا با ترکیب دو ژانر ماجراجویی و شبیه‌سازی یک تجربه‌ی کاملا جدید ارائه دهد. اما متاسفانه این ترکیب آن چیزی که باید از آب درنمی‌آید و نتیجه یک بازی حوصله‌سر بر می‌شود که حتی علاقه‌ای به دنبال کردن داستان اصلی خود نیز ندارد. شاید هنوز بتوان لحظه‌های جالبی در گوش کردن به مسافران و شنیدن داستان زندگی آن‌ها یافت، اما در مقابل باید گیم‌پلی ضعیف و باگ‌های آزاردهنده‌ی بازی را نیز تحمل کرد.
Verdict
Night Call tries to combine adventure and simulation genres to present something completely new, but it fails and the result is a dull game which usually forgets its main story. Still, it is possible to find some interesting moments in listening to passengers and their life story, but it comes with the price of standing poor gameplay and annoying bugs.
Final Score: 5 out of 10