نقد و بررسی بازی Blazing Chrome
"به قلم پرهام آقاخانی"
این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.
فکر کنم خیلی از شما سری بازی Contra را می‌شناسید؛ سری‌ای که یکی از پرچمداران سبک Run 'n Gun محسوب می‌شود و توانست که با گیم پلی به شدت پر هیجانی که در مجموعه بازی‌های آن وجود داشت، طرفداران بسیاری برای خودش دست و پا کند. اما همانطور که همه‌ی ما می‌دانیم، کونامی این سری را با سر به زمین کوبید و روانه‌ی بازار پاچینکو کرد و آخرین باری هم که خواستند یک عنوان جدید بسازند، نتیجه‌اش Contra Rogue Corps از آب در آمد. اینجاست که یک تیم مستقل وارد می‌شود تا با عنوان جدیدشان، دوباره به جهانیان نشان دهند که Contra یعنی چه؛ عنوانی که جای جایش نام Contra را فریاد می‌زند و نه توسط یک تیم بزرگ، بلکه توسط تیمی ساخته شده است که تعداد اعضای اصلی‌اش از 2 نفر فراتر نمی‌رود.
بگذارید خیالتان را راحت کنم. در عناوین Run'n Gun، داستان از اهمیت فوق العاده پایینی برخوردار است و بیشتر بر روی ارائه‌ی یک گیم پلی فوق العاده تمرکز می‌شود تا بازیکن را درگیر کند. بنابراین اگر به دنبال یک داستان بسیار غنی یا چیزی به غیر از دلیلی برای به رگبار بستن دشمنان در Blazing Chrome هستید، حسابی راه را اشتباه آمده‌اید. داستانی که در خود بازی وجود دارد، درست مثل بسیاری از عناوین دیگر، راجع به تسخیر شدن اکثریت زمین و از بین رفتن انسان‌ها توسط روبات‌های متخاصم و مبارزه‌ی گروه‌های مقاومت با آن‌ها برای نجات زمین است و اگر به دنبال داستان و شخصیت پردازی بیشتری هستید، می‌بایست به کمیک آن مراجعه کنید. بنابراین، چیز زیادی در خود بازی برای داستان دوستان وجود ندارد. ولی از نظر گیم پلی… اگر قبلا به انجام عنوان Contra Hard Corps پرداخته بودید، آماده باشید تا از شدت نوستالژی ذوق مرگ شوید.
Blazing Chrome عنوانی است که 90 درصد از گیم پلی آن با گرته برداری از سری Contra و 10 درصد با گرته برداری از سری Metal Slug توسعه یافته و به همین خاطر، خیلی راحت می‌تواند تا قلب طرفداران سری کنترا را برباید. نه تنها بسیاری از مراحل همچون مبارزه بر روی قطار در حال حرکت و یا استفاده از ماشین‌های مکانیکی بسیار یادآور عناوین فوق است، بلکه اگر به انجام سایر بازی‌های کلاسیک پرداخته باشید، حتی می‌توانید وجه‌های تشابه بیشتری با آن‌ها در این عنوان بیابید. مثلا کات سین ابتدایی بازی برای این منتقد به طرز عجیبی یادآور کات سین ابتدایی Mega Turrican، برخی سکانس‌های سینماتیک مربوط به مراحل رانندگی بسیار شبیه به سکانس آغازین مگامن اکس 2، یا قسمت‌های سه بعدی مرحله‌ی پایانی بسیار یادآور مراحل مبارزه در فضای Exosquad بود.
از نظر ساختار گیم پلی و مکانیک‌های آن، بازی تقریبا به یک کپی کامل از Contra Hard Corps شباهت دارد. شما در این بازی نیز می‌توانید که علاوه بر اسلحه‌ی اصلی هر کارکتر، به جمع آوری سه اسلحه‌ی جانبی دیگر پرداخته و در هر لحظه بین آن‌ها سوییچ کنید، با نشستن و فشردن دکمه‌ی پرش، حرکت Roll را انجام دهید تا گلوله‌های دشمنان را جاخالی دهید و یا با باس فایت‌هایی فوق العاده عجیب و غریب و چند مرحله‌ای روبرو شوید. علاوه بر این‌ها، ویژگی‌هایی همچون امکان استفاده از حملات Melee، ماشین‌های مکانیکی جنگنده و وجود جعبه‌های مهمات به صورت پی در پی هم مستقیما از Metal Slug به این عنوان اضافه شده‌اند تا توانایی تهاجمی بازیکن و آزادی عمل او در نحوه‌ی مواجهه با دشمنان حتی از قبل هم بیشتر شود.
سازندگان حتی در کنار این موارد به اضافه کردن یک ویژگی جدید یعنی Support Botها به بازی نیز پرداخته‌اند که کمک شایانی به متعادل سازی سختی و در دسترس کردن آن برای قشر بیشتری از بازیکنان کرده‌اند. این دسته از آیتم‌ها در واقع روبات‌های کمکی‌ای هستند که تنها می‌توان یکی از آن‌ها را با خود حمل کرد و هر کدام از آن‌ها، ویژگی‌های مختلفی را به بازیکن اعطا می‌کنند. مثلا می‌توان از سرعت بالاتر و امکان Double Jump استفاده کرد، از یک سپر حفاظتی بهره مند شد و یا یک روبات جنگنده‌ی کوچک را برای افزایش ضربه‌ی وارده به دشمنان، فراخواند. با کنار هم قرار دادن تمام موارد ذکر شده، می‌توان این طور نتیجه گرفت که گیم پلی بازی کاملا توانایی جذب مخاطبان آشنا با سبکش را دارد. ولی با این حال، متاسفانه وجود یک سری از مشکلات و موضوعات باعث شده که تجربه‌ی بازی در آن سطحی که می‌توانسته ظاهر شود، نباشد و همچنین در جذب قشر خاصی از بازیکنان، موفق عمل نکند.
به عنوان مورد اول، بازی به شدت کوتاه است. اگر خیلی زود بتوانید که با درجه‌ی سختی بازی کنار بیایید، انجام دادن کل بخش آرکید فقط چیزی حدود یک ساعت به طول می‌انجامد و حتی بازگشایی کارکترها و مودهای جدید گیم پلی هم کمک چندانی به افزایش مدت زمان گیم پلی نمی‌کنند؛ چون نه تنها کارکترهای جدید علیرغم سبک مبارزه‌ی نزدیکشان یا همان Melee، باز هم می‌بایست از همان مرحله‌های قبلی عبور کنند، بلکه مودهای باز شده نیز تنها شامل Boss Rush و Mirror Mode می‌شوند که مورد دوم تنها سمت پیشروی در مراحل را تغییر می‌دهد. این در حالی است که بازی پتانسیل زیادی برای داشتن بخش‌های مختلفی همچون Free Play و Time Attack و Mission Mode دارد و اگر چنین مواردی در آپدیت‌های جداگانه برای بازی عرضه شوند، حسابی ارزش آن را افزایش می‌دهند. مورد دومی نیز که ارزش بازی را کمتر کرده، یک مشکل خاص در سیستم کنترلی است که از Contra Hard Corps به ارث برده شده است.
همانطور که اشاره کردیم، در این بازی می‌توانید تا درست همانند Contra Hard Corps با نگه داشتن دکمه‌ی پایین و سپس فشردن دکمه‌ی پرش، عمل Roll را انجام دهید که باعث می‌شود در مدت زمان اجرای آن، نسبت به گلوله‌ها مصون باشید. اما مشکل اینجاست که بازی درست همانند عنوان فوق، طوری برنامه ریزی شده که حتی در صورت هدفگیری مورب نیز واکنش نشان می‌دهد. در نتیجه، بارها ممکن است که به خاطر سابقه‌ی انجام دادن سایر عناوین این ژانر، پیش بیاید که بخواهید به صورت مورب به سمت پایین شلیک کنید و اقدام به پرش به سمت پلتفرم روبرویی کنید، ولی ناگهان با قل خوردن کارکترتان به سمت جلو و افتادن به داخل پرتگاه‌ها و موانع مواجه شوید. این مورد واقعا صدمه‌ی بدی به گیم پلی بازی زده است؛ چون عملا باعث شده است که تعدادی از مرگ‌ها اصلا تقصیر خودتان نباشد و ناجوانمردانه به نظر برسند. از سویی دیگر، حتی این حرکت Roll هم چندان به درد بخور نیست. درست است که توسط این حرکت می‌توان از برخورد کردن به یک سری از حملات جلوگیری کرد، ولی مسئله اینجاست که یک سری از باس‌ها و دشمنان از حملاتی غیر قابل جاخالی دادن استفاده می‌کنند و چه از Roll استفاده کنید و چه نکنید، در هر صورت به آن‌ها برخورد کرده و یک واحد جانتان را از دست خواهید داد.
مورد سوم نیز، درجه‌ی سختی این بازی است. بازی‌های استودیوی Joymasher کاملا بر طبق ویژگی‌های عناوین دوران گذشته ساخته شده‌اند. در نتیجه تمام اجزای آن‌ها همانند گیم پلی، گرافیک و موسیقی، کاملا بر اساس آن عناوین شکل می‌گیرند و این موضوع حتی در مورد درجه‌ی سختی آن‌ها هم صدق می‌کند. درست همانند Contra Hard Corps، در این بازی نیز تنها یک ضربه برای کشته شدن کارکترتان کافیست؛ حالا چه این ضربه به خاطر گلوله‌های دشمنان باشد و چه به خاطر لمس کردن آن‌ها. شاید این موضوع در ابتدا چندان نکته‌ی بدی به نظر نیاید، ولی وقتی متوجه می‌شوید که درجه‌ی سختی بازی‌های قدیمی در واقع به صورت ناعادلانه‌ای در سطح جهان، زیاد و کم شده بود و آن را در کنار درجه‌های سختی این بازی قرار می‌دهید، آن وقت است که پی می‌برید چقدر این بازی می‌تواند برای مخاطب عادی و مخصوصا کسانی که در ژانر Run 'n Gun تجربه‌ی چندانی ندارند، سخت باشد.
علت اصلی سختی بیش از حد سری Contra و Metal Slug این است که در گذشته، درجه‌ی سختی بازی‌های ژاپنی در سایر نقاط جهان افزایش پیدا می‌کرد. یعنی درجه سختی Normal یک بازی برابر با درجه سختی Hard در ژاپن، و درجه سختی Easy در واقع همان Normal بود! در نتیجه کاربران خارج از ژاپن همواره به نسخه‌ای بسیار سخت‌تر از حالت عادی آن بازی دسترسی داشتند. این موضوع در مورد Contra Hard Corps هم صدق می‌کند؛ چون کاربران نسخه‌های بین المللی این بازی، به هیچ عنوان به مواردی همچون نوار جان و امکان ادامه دادن بی نهایت بازی دسترسی نداشتند و این موارد برای آن‌ها با سیستم One Hit Kill و فقط 5 شانس برای ادامه دادن بازی، عوض شده بود.
Blazing Chrome نیز دقیقا از همین سیستم درجه‌ی سختی بین المللی Contra Hard Corps استفاده کرده است. در نتیجه، سختی بازی به صورت تمام وقت و صرف نظر از درجه‌ی سختی انتخابی در ابتدای آن، بر روی Hard قرار دارد و به هیچ عنوان با هیچ کس شوخی ندارد. پس اگر بخواهید زیاد از حد بی خیالی به خرج دهید و فکر کنید که خیلی راحت می‌توانید دشمنان را به رگبار بسته و نابود کنید یا ذره‌ای در جاخالی دادن به حملات تعلل کنید، قطعا بارها و بارها به زیارت صفحه‌ی Game Over مشرف خواهید شد.
البته این گونه نیست هم که بازی خیلی خیلی سخت باشد و کلا نتوانید آن را به اتمام برسانید یا محتویات اضافه‌اش را باز کنید؛ چون بازی از یک سری قوانین خاص در طراحی‌اش بهره می‌برد که با استفاده از آن‌ها، می‌توانید خودتان را به شرایط وفق دهید. اولا تمامی مراحل از یک ترتیب خاص در پیدایش دشمنان استفاده می‌کنند که تغییری نمی‌کند و بعد از چند بار تلاش، خیلی راحت می‌توانید مکان پیدایش دشمنان را حدس زده و آن‌ها را به موقع نابود کنید. دوما با این که با هر بار مرگ، اسلحه‌ی جانبی انتخابی شما از دست می‌رود، ولی با سوء استفاده از چینش خوب دکمه‌ها برای عوض کردن اسلحه‌ها می‌توانید در هر موقعیت خطرناک، اسلحه خود را به سرعت عوض کنید تا آن را از دست ندهید. سوما هم این که خوشبختانه بازی همانند سایر بازی‌های قدیمی نیست که هیچ محتوای اضافه‌ای را بر روی درجه‌های سختی پایین آنلاک نمی‌کردند و تجربه‌ی بازی در درجه‌ی سختی پایین به جز محروم کردن بازیکن از پست کردن امتیازش به Leaderboards، تفاوت چندانی با سایر مودها ندارد. اما با این حال، همچنان بازیکنان کم تجربه‌تر و کژوال یا کسانی که فقط به دنبال یک تجربه‌ی متعادل و خیلی سریع هستند، در انجام دادن این عنوان به مشکل خواهند خورد.
بگذارید خیلی رک صحبت کنیم. هر کجا دیدید که نام سازنده‌ی یک بازی به سبک عناوین قدیمی، Joymasher است، باید خیالتان از بابت گرافیک و موسیقی‌های آن راحت باشد. Blazing Chrome نیز درست مثل بازی‌های پیشین این سازنده یعنی Oniken و Odallus، یک عنوان به شدت زیبا، پرجزئیات و وفادار به عناوینی است که از آن الهام گرفته است. نه تنها گرافیک بازی به شدت شبیه به عناوین نسل چهارم کنسول‌ها و مخصوصا SNES و NeoGeo است، بلکه حتی اگر خوب دقت کنید، می‌توانید متوجه‌ی جزئیات گرافیکی ریزی همچون خم شدن ماشین‌ها با حرکت روی آن‌ها، پرتاب شدن پوشش گلوله‌های شلیک شده به اطراف، نفس کشیدن کارکترها در محیط‌های برفی یا حتی پدیدار شدن جای پای آن‌ها روی شن و برف باشید.
از سویی دیگر، بخش صوتی بازی است که تقریبا بی نقص ظاهر شده است. بازی از نظر موسیقی واقعا غنی است و نه تنها شاهد کیفیتی مثال زدنی در کیفیت آن‌ها هستیم، بلکه برای هر کدام از مراحل، چندین قطعه‌ی موسیقی مختلف ضبط شده که بسته به قسمتی که در آن‌ها قرار دارید، عوض می‌شوند. حتی کارکترهای مختلف بازی نیز در کمال تعجب از یک سری دیالوگ‌های دیجیتالی شده‌ی خاص بهره می‌برند که در هنگام انتخاب آن‌ها و یا شروع مرحله بیان می‌شوند و با این که جنبه‌ی تزئینی دارند، اما نشانگر توجه زیاد سازنده و علاقه‌ی آن‌ها به ریزکاری‌های کوچک در عناوینشان هستند. شاید تنها ایرادی که در این بخش وجود دارد، این باشد که پخش موسیقی‌ها در برخی مواقع دچار مشکل شده و Loop شدن آن‌ها با میزان کمی از تاخیر انجام می‌شود.
بازبینی تصویری:
کسانی که به دنبال داستان و شخصیت پردازی بیشتر هستند، می‌توانند کمیک بازی را از وب سایت استودیوی Joymasher دریافت کنند.
بعضی اوقات کمبود اسپرایت‌ها کاملا به چشم می‌آید؛ مسئله‌ای که البته به گیم پلی خدشه‌ای وارد نمی‌کند.
اگر در حالت عادی بازی برایتان خیلی سخت است، پس هنگام بازی کردن با کارکترهای قابل بازگشایی که فقط حملات Melee دارند، فقط باید خدا به دادتان برسد.
در بخش Mirror Mode تنها جهت پیشروی در بازی عوض می‌شود. یعنی به جای چپ به راست، حالا باید از راست به چپ حرکت کنید.
خوشبختانه بخش تنظیماتی بازی حاوی موارد به شدت مورد نیازی همچون غیرفعال سازی تعویض اتوماتیک اسلحه‌های جدید، و همچنین موارد دیگری همچون فیلترهای تصویری است. هرچند که خبری از تنظیم سایز صفحه نیست.
نکات مثبت:
یک دنباله‌ی معنوی خارق العاده بر سری Contra
گیم پلی لذت بخش
امکان انجام بازی به صورت Co-Op محلی
گرافیک چشم نواز و به شدت پرجزئیات
موسیقی‌های عالی
عملکرد فنی بسیار مناسب
نکات منفی:
مدت زمان کوتاه گیم پلی
سیستم کنترلی با وجود وفادار بودنش، خیلی دقیق نیست
درجه‌ی سختی بازی مناسب تمام اقشار گیمرها نیست
سخن آخر: با وجود دارا بودن یک سری از ایرادات، Blazing Chrome را می‌توان یک دنباله‌ی معنوی واقعی بر Contra Hard Corps به حساب آورد. اگر یکی از طرفداران سری Contra باشید، اکثریت چیزهایی که دلتان از یک بازی Contra می‌خواسته را در این بازی خواهید یافت و از چیزی که دریافت می‌کنید، حسابی خرسند خواهید بود. ولی سایر بازیکنان و مخصوصا کسانی که تجربه‌ی چندانی در سبک Run 'n Gun ندارند، ممکن است با درجه‌ی سختی بازی و میزان محتویات موجود در آن مشکل داشته باشند.
Verdict
Despite some issues, Blazing Chrome can be considered as a true spiritual to Contra Hard Corps. If you're a Contra fan, you'll find most of the things you wanted in a Contra title in this game as well and will be quite pleased with what you'll get. But the rest of players and especially those who are inexperienced in the Run 'n Gun genre might have issues with the game's difficulty and the amount of available content
Final Score: 8 out of 10