بازی Bury me, my Love داستان یک زوج به نامهای نور و مجد را روایت میکند که در شهر حمص سوریه زندگی میکنند. با شروع جنگ داخلی و پس از از دست دادن تعدادی زیادی از بستگانشان، نور تصمیم میگیرد تا سوریه را ترک کرده و راهی اروپا شود. با پردیس گیم همراه باشید تا نقدی را بر این بازی متفاوت و داستان محور داشته باشیم.
نقد و بررسی بازی Bury me, my Love
"به قلم علیرضا محزون"
نقد این بازی براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیسگیم نوشته شده است.
در چند سال اخیر طیف جدیدی از بازیهای ویدئویی ظهور کردهاند که در آنها گیمر در نقش دارندهی یک تلفن همراه وارد یک ماجرای هیجانانگیز میشود. در این مسیر تنها ابزار او برای پیشبرد داستان همین تلفن همراه است. هر چند شاید ایدهی این گونه بازیها نو و جذاب به نظر برسد اما در عمل خلق یک گیمپلی سرگرمکننده و همچنین روایت یک داستان گیرا از طریق یک گوشی موبایل کار چندان سادهای نیست. بازیهایی نظیر SIMULACRA تا حدودی موفق شدهاند این ایده را عملی کنند و توجه گیمرها و منتقدان را به خودشان جلب نمایند. حالا نوبت به یک بازی جدید به نام Bury me, my Love رسیده است که از این ایدهی جذاب برای روایت یک داستان اجتماعی با موضوع پناهجویان استفاده کند. این عنوان که توسط دو استودیوی فرانسوی The Pixel Hunt و ARTE France ساخته شده است دو سال پیش برای پلتفرم اندروید عرضه شد و حالا در اختیار دارندگان PC و Switch قرار گرفته است.
بازی داستان یک زوج به نامهای نور و مجد را روایت میکند که در شهر حمص سوریه زندگی میکنند. با شروع جنگ داخلی و پس از از دست دادن تعدادی زیادی از بستگانشان، نور تصمیم میگیرد تا سوریه را ترک کرده و راهی اروپا شود. اما مسیری که برای رسیدن به مقصد خود در پیش دارد بسیار خطرناک و غیرقابل پیشبینیست. حالا شما در نقش مجد باید با استفاده از یک پیامرسان بر روی گوشی موبایل خود همواره با نور در ارتباط باشید تا هم از وضعیتش آگاهی یابید و هم بر سر دوراهیها و انتخابهای سخت به کمکش بشتابید. گیمپلی در Bury me, my Love فقط محدود به انتخاب پیامهایی است که برای نور ارسال میکنید. برخی از پیامها تاثیری در روند بازی ندارند اما برخی دیگر میتوانند کاملا مسیر داستان را تغییر دهند.
Bury me, my Love در قدم اول یعنی روایت و پیشبرد یک داستان هیجانانگیز موفق عمل میکند. با وجود این که داستان بازی فقط از طریق پیامهای متنی و تعداد معدودی تصویر روایت میشود اما سازندگان توانستهاند تا این داستان را از ابتدا تا انتها و در تمام شاخههای ممکن سرپا نگه دارند. روند رخ دادن حوادث در بازی یک سیر منطقی را طی میکند و فراز و فرودهای داستانی به درستی در طول قصه تعبیه شدهاند. از سوی دیگر پرداخت شخصیتهای بازی یعنی مجد و نور نیز به خوبی انجام گرفته و ما با نزدیک شده به پایان داستان هر چه بیشتر آنها را میشناسیم. این موفقیت در شخصیتپردازی تا جایی پیش میرود که گیمر حتی در لحظاتی میتواند با شخصیتهای داستان همذاتپنداری کرده و غمها و شادیهایشان را درک کند. در مجموع همهی این موارد دست در دست هم دادهاند تا با یک داستان تاثیرگذار در Bury me, my Love طرف باشیم.
با وجود این که بازی بر روی موضوع حساسی مانند بحران پناهجویان دست میگذارد اما خوشبختانه از این موضوع برای شعار دادن یا جهتگیریهای سیاسی استفاده نمیکند. در واقع بازی تلاش مینماید تا داستان رنج پناهجویان و خطراتی که آنها را هر لحظه تهدید میکند بدون پرده و در قالب یک داستان پرکشش بیان کند. در طول انجام بازی شاید تنها به چند دیالوگ محدود برخورد کنیم که شخصیتها عقاید خود را در مورد موضوعاتی مانند جنگ سوریه یا مسائل اجتماعی بیان میکنند که البته حذف آنها نه تنها به بازی لطمه نمیزد بلکه حتی میتوانست تمرکز آن بر هستهی اصلی داستان را بیشتر کند.
قطعا هر بازی موفقی در کنار یک داستان خوب به یک گیمپلی سرگرمکننده نیز نیاز دارد. متاسفانه Bury me, my Love در ارائهی یک گیمپلی درگیرکننده چندان موفق عمل نمیکند. تنها راه پیش روی گیمر برای تعامل با محیط بازی، انتخاب پیامهایی است که مجد برای نور ارسال میکند. هر چند این انتخابها در مسیر داستان تاثیرگذارند و باعث بوجود آمد شاخههای متعددی در روند قصه میشوند اما قطعا برای خلق یک تجربهی سرگرمکننده کافی نیستند. سازندگان میتوانستند با اضافه کردن مینیگیمها یا طراحی معماها به خارج شدن بازی از یکنواختی کمک کنند. از طرف دیگر، تلفن همراهی که گیمر از آن برای ارتباط با نور استفاده میکند فقط قادر به فرستادن پیام است. شاید ممکن ساختنِ استفاده از بقیهی قابلیتهای این تلفن همراه و هماهنگ ساختن گیمپلی و داستان با آنها میتوانست به جذاب شدن هر چه بیشتر بازی بیانجامد. کاری که بازیهای مشابهی مانند SIMULACRA قبلا انجام دادهاند و موفق شدهاند تا قابلیتهایی مانند استفاده از شبکههای اجتماعی، برنامههای دوستیابی و پیامرسانها را در یک بازی کامپیوتری مشابه بگنجانند.
در Bury me, my Love جای خالی پیامهای صوتی و تصویری بسیار حس میشود. باید قبول کنیم که هر چقدر هم داستان بازی جذاب و گیرا باشد دنبال کردن آن تنها بر اساس پیامهای نوشتاری پس از مدتی خستهکننده میشود. وجود پیامهای صوتی و تصویری نه تنها میتوانست بازی را از این یکنواختی نجات دهد بلکه در پرداخت شخصیتها و انتقال حس تاثیرگذار بود.
در پایان باید به نکته اشاره کرد که Bury me, my Love با تمام محدودیتهایی که در گیمپلی دارد موفق میشود در قالب یک داستان تاثیرگذار به یکی از بزرگترین بحرانهای قرن بیست و یکم یعنی بحران پناهجویان بپردازد؛ موضوعی که تا کنون هیچ بازی دیگری به آن نزدیک نشده است. شاید همین مورد در کنار قیمت پایین بازی کافی باشد تا بتوان آن را یک عنوان شایستهی تجربه دانست.
بازبینی تصویری
داستان بازی براساس پیامهای رد و بدل شده بین نور و مجد پیش میرود
در ط.ول بازی، نور و مجد عکسهای محدودی نیز برای همدیگر ارسال میکنند
گیمپلی بازی تنها محدود به انتخاب پیامهاست
انتخابهای شما ممکن است به دیدن شخصیتها و مکانهای متفاوتی بیانجامد
شما به پیامهایتان در روزهای قبل هم دسترسی خواهید داشت
نکات مثبت
داستان جذاب و تاثیرگذار
شخصیتپردازی خوب
پرهیز بازی از شعار دادن و جهتگیریهای سیاسی
تاثیرگذاری تصمیمات بر روند بازی
نکات منفی
محدود بودن گیمپلی به انتخاب پیامها
استفاده نکردن از بقیهی قابلیتهای تلفن همراه
وجود نداشتن پیامهای صوتی و تصویری
سخن آخر
Bury me, my Love دو روی کاملا متفاوت دارد. روی اول یک داستان جذاب با کاراکترهای دوستداشتنی است که امکان انتخابهای متفاوت و دیدن حوادث و پایانبندیهای مختلف را فراهم میکند. اما روی دیگر یک گیمپلی خستهکننده است که گیمر را به انتخاب چند پیام و دیدن تبعات آن محدود مینماید.
Verdict
Bury me, my Love has to sides. One side is an amazing story with lovely characters and many possible choices leading to different chains of events and different endings. The other side is a boring gameplay that just allows gamers to choose the text messages and see the consequences.
Score: 7